WT 16-17, 28 december 2016 - bij Graeme en Netty Stott, Darfield, NZ - 47 km (+10)

Weer op de fiets, daar hadden we echt naar uitgekeken. Lekker buiten, van heel dichtbij genieten van de natuur, verrast worden door wie en wat je allemaal tegenkomt op je tocht... dat hadden we best wel gemist. We moesten wel geduld hebben voor het zover was, want het kostte vanochtend veel tijd om de laatste boodschappen af te handelen. Bij Cycling Trade, waar we gisteren al even in de etalage hadden gekeken, hoefden we alleen maar twee nieuwe fietstassen te kopen, maar toch waren we meer dan een uur kwijt. Dat kwam door het buitengewoon aardige echtpaar dat deze goed geoutilleerde bike shop runt. Zij fietsen zelf ook en weten dus precies wat de vakantiefietser nodig heeft en dat hebben ze dan ook op voorraad. Ook over fietsroutes en plekken waar je echt naartoe moet, wisten ze van alles te vertellen. We kregen gratis een routeboekje mee en het adres van de zus van de eigenaresse, om daar later eventueel te overnachten. Ondertussen werden andere fietsenthousiasten geholpen aan hippe helmen, maakte iemand een proefrit op een mintgroene fiets door de winkel en vertelde een Engelse dame over haar fietstocht door de outback van Australië. Toen we eindelijk buiten stonden, na nog een uitstapje naar de Spotlight, een soort Blokker, voor een stukje klittenband, was het al bijna 12 uur. Hoog tijd om terug naar het hotel te gaan om de tassen in te pakken en uit te checken. 

Mijn nieuwe tassen zijn een stuk groter dan de vorige en dat is maar goed ook, want we hebben opeens heel veel bagage, ondanks dat we toch tweeënhalve kilo in een pakketje naar Utrecht hebben gestuurd. De fietsen waren dan ook behoorlijk zwaar toen we ze voor het hotel neerzetten voor de verplichte foto van de eerste fietsdag. Het eerste stuk van de route ging door de buitenwijken van Christchurch, niet echt aantrekkelijk. Daarna kwamen we in ruraal gebied terecht, met veel schapen, koeien en bijpassende geuren. Het weer zat niet mee, zwaar bewolkt en vrij fris. Gelukkig hadden we wel de wind in de rug, zodat we ondanks het voortdurende vals plat goed opschoten en tegen vijf uur in Darfield aankwamen. Ik had van tevoren mailcontact gehad met Netty, onze Warmshowers-gastvrouw, zij zouden rond vijf uur thuis zijn en ze zou mij haar adres sturen. Terwijl we wachtten op dat berichtje, werd het snel kouder en in Darfield leek alles al dicht te zijn. Uiteindelijk zijn we op de fiets gestapt om te kijken of we ergens binnen konden zitten. Het plaatselijke hotel had ook een pub en daar heeft Netty ons uiteindelijk opgepikt. Zij had haar adres en de hartelijke uitnodiging om bij hen aan tafel aan te schuiven, naar een wildvreemde gestuurd, dus zo zaten we aan beide kanten te wachten. 

Toen we eenmaal in het grote en gezellige huis van Netty en Graeme waren, kwam het helemaal goed. Op tafel stonden dikke plakken kerstham en verschillende soorten verse groenten en aardappeltjes, uit eigen tuin, met een glaasje wijn erbij. De Aalsmeerse Netty is dertig jaar geleden met Nieuw-Zeelander Greame getrouwd nadat ze elkaar in de kibboets in Israël hadden leren kennen. We hadden onder het eten en daarna leuke gesprekken over alles wat in hun en ons land speelt, over hun en onze kinderen en over fietsen natuurlijk. Wij slapen in de kamer van de oudste dochter, die nu in Wellington werkt. 

Het is erg leuk om op deze manier het land en zijn bewoners te leren kennen, dus dat gaan we vaker doen!