WT 16-17, 29 december 2016 - Mt. Hutt Lodge, Rakaia Gorge, NZ - 43 km

De benen voelden best redelijk toen we vanmorgen om een uur of acht wakker werden. Het slaapt altijd prima nadat je een stuk hebt gefietst. Toen we de gordijnen opentrokken was het wel jammer te moeten constateren dat de weersverwachting - regen en motregen - accuraat bleek te zijn. Volgens diezelfde weersverwachting zou het aan het eind van de ochtend droog worden en als het even kan, fietsen we niet in de regen. De familie Stott - de Hertog was al flink in beweging, maar Netty hoefde nergens heen vandaag. Ze werkt bij een kinderdagverblijf en heeft kerstvakantie, dus er was alle gelegenheid om haar ietwat roestige Nederlands flink op te poetsen. Graeme en zij zijn ook liefhebbers van fietsen en reizen en zijn vast van plan om grotere tochten te gaan maken als ook de jongste dochter het huis heeft verlaten, dus ze was zeer geïnteresseerd in onze ervaringen.

Rond het middaguur werd het inderdaad droog en de buienradar gaf aan dat dat waarschijnlijk ook zo zou blijven. Het was niet meer dan een graad of elf, maar gelukkig waaide het amper, zodat het nog net te doen was. Uiteraard wilden we onze zeer gastvrije gastheer en -vrouw nog even op de foto zetten en er moesten nog een paar druppels olie op de kettingen, maar toen konden we toch echt op pad. Omdat we tot aan Rakaia Gorge vermoedelijk zeer weinig horeca en winkels zouden tegenkomen, zijn we eerst even naar de Bakery & Café in Darfield teruggereden voor sandwiches en een paar stukken cake voor onderweg. We waren gisteren een aantal kilometers van de officiële route afgeweken om in Darfield te komen, dus het was even puzzelen hoe we die weer moesten oppakken zonder al te veel kilometers toe te voegen. De Inland Scenic Highway bleek qua drukte best mee te vallen en de omgeving werd allengs fraaier en heuvelachtiger. Het bleef helaas wel zwaar bewolkt en koud, maar gelukkig op een paar spatjes na droog.

De laatste vijf km gingen lekker stevig omlaag naar de prachtig blauwe Rakaia rivier, waarna we weer een klein stukje omhoog moesten om bij ons hotelletje te komen. De camping aan de overkant van de rivier zag er ook niet verkeerd uit, maar gezien de verwachte minimumtemperaturen van vanavond stellen we het kamperen nog even uit. Vanaf morgen gaan de temperaturen weer flink omhoog, dus gaan we binnenkort zeker testen of alle lichtgewicht spulletjes - die we sinds de Transamerica niet meer hebben gebruikt - het nog doen. De fietskar met kampeerspullen hangt er per slot van rekening niet voor de sier achter.

Het is hier niet zo leeg als in het westen van Australië, maar het Zuidereiland is ook knap dunbevolkt. Ongeveer een miljoen mensen op een oppervlakte van vier keer Nederland, waarvan ruim een derde in Christchurch woont. Dat betekent dat je wel een beetje rekening moet houden met lange trajecten zonder voorzieningen onderweg. Vanavond was dat geen enkel probleem want eigenaar Butch, die samen met zijn vrouw Jo de lodge bestiert, toverde ook een paar perfect gegrilde rib-eye steaks op tafel. 

Totaal 90 km.