WT 16-17, 2 januari 2017 - Twizel Holiday Park, Twizel, NZ - 58 km

Alweer een feestdag thuis die we missen: Jan en Elske zijn 29 geworden. Om precies 12 uur vanmiddag, 12 uur 's nachts in Nederland, hebben we ze al fietsend door het Nieuw-Zeelandse landschap toegezongen. 

Het uitzicht over Lake Tekapo was vanmorgen heel anders dan gisteren: zwaar bewolkt, dus geen besneeuwde bergen meer in de verte en die diepblauwe kleur van het water was helemaal weg. Gelukkig viel er geen regen uit die bewolking en was de wind behoorlijk gaan liggen. Volgens de voorspelling zouden we zelfs de wind in de rug gaan krijgen, overigens wel bij een temperatuur van maximaal 15 graden. Net als in het laatst in Australië, kan het weer hier van de ene dag op de andere totaal omslaan.

Na ons ontbijt, oatmeal (havermout) met nootjes en vruchtjes, zijn we het dorpje nog even ingereden voor een bezoek aan de bakery, omdat we onderweg waarschijnlijk niets zouden tegenkomen. Het is heerlijk om straffeloos elke dag een flinke muffin of ander stuk zoet gebak te kunnen eten - vandaag had Marja een forse muffin met frambozen en witte chocola en ik een amandel-bosbessenpunt - en voor de lunch hebben we bagels met gerookte zalm en roomkaas laten inpakken. De route van vandaag was gelukkig grotendeels niet langs de doorgaande weg, maar langs een afwateringskanaal dat is aangelegd voor het opwekken van stroom. Na 10 km stond er groot hek, waar fietsers en wandelaars wel langs konden maar de rest van het verkeer niet. Wat een verademing, rustig naast elkaar kunnen peddelen zonder voortdurend op je hoede te moeten zijn voor langsrazende auto's. De andere kant van de medaille was wel dat de route voor een deel onverhard was en bezaaid met flinke keien. Er liep meestal een redelijk begaanbaar strookje over de onverharde stukken waar alle fietsers overheen rijden, dus het was goed te doen. Aan het eind van het kanaal was een zalmkwekerij in van die open bakken waar het water goed doorheen kon stromen. Hoewel de fijnmazige hekwerken redelijk hoog zijn, ontsnappen er kennelijk toch af en toe een paar zalmen, want langs de oevers ritselde het van de vissers.

Het kanaal eindigde heel plotseling en het water werd verder door twee grote buizen steil omlaag geleid, met beneden, aan het volgende meer, Lake Pukaki, een kleine waterkrachtcentrale. Het meer was mooi, maar de beloofde blik op Mt. Cook werd ons ontnomen door de laaghangende bewolking. Na een steile afdaling, wel weer over asfalt, en een rustige weg langs het meer kwamen we weer terug bij de doorgaande weg, die onverminderd druk was. Gelukkig bleek er opnieuw een alternatief te zijn, in de vorm van de Alps2Ocean Trail. Deze onverharde (grind)route volgde eerst de oevers van het meer en stak daarna de Pukaki-vlakte over. Je moet wel extra geconcentreerd fietsen, maar het is veel leuker dan langs de gewone weg.

Eenmaal in Twizel aangekomen, bleek alle accommodatie echt volgeboekt. We konden met enige moeite nog een plekje krijgen op het gazon voor de dorpscamping. Daar stond ook de Belgische lange-afstandsfietser Tom die we eerder bij het Visitor Center aan het Pukaki-meer hadden gesproken en een Duits-Australisch stel. Later kwamen er nog een paar meer kleine tentjes te staan. We waren na viereneenhalf jaar het opzetten van de tent nog niet verleerd en op een paar niet-essentiële haringen na, was alles er nog. Tevreden over het resultaat zijn we lekker gaan eten bij Poppies Restaurant  en later op de avond hebben we nog even met Jan en Elske gebeld om ze 'live' te feliciteren.

Totaal 320 km