WT 16-17, 5 januari 2017 - Top 10 Holiday Park, Cromwell, NZ - 109 km

Raar weer hebben ze hier in Nieuw-Zeeland! Ondanks dat het zomer is, kan het nog erg koud zijn en het waait de hele tijd dat het rookt. We lazen vandaag in de krant dat het woeste weer van gisteren een ernstig ongeluk heeft veroorzaakt vlak bij Omarama: een caravan was door hevige zijwind opgetild en van de weg geblazen -total löss - en op de Lindis-pass waar wij vandaag overheen kwamen, hadden ze windvlagen van boven de 70 km per uur gemeten. Wij prezen ons dus gelukkig dat we gisteren niet zijn gaan fietsen. 

Omdat we vandaag een echt lange etappe zouden rijden, 109 km met heel weinig voorzieningen onderweg, hadden we gisteren al wat inkopen gedaan en waren we vroeg opgestaan. Om kwart voor acht waren we bij de café/bakery om sandwiches voor de lunch en koolhydraatrijke snacks te kopen. Het was nog koud! Op de camping was het toen wij opstonden 0 graden en het warmde maar heel langzaam op. Tot halverwege de middag heb ik mijn hoofdband en lange handschoenen nodig gehad. 
De eerste 20 kilometers waren vals plat, eerst nog zonder wind. De afgelopen dagen was het alsof de duvel ermee speelde, want iedere keer dat een van ons voorzichtig zei dat de wind wat minder leek te worden, ging het prompt harder waaien. "Don't mention the wind!", was dus het parool. Ondanks dat kregen we tot aan Lindis Pass nog wel wat tegenwind te verwerken helaas. 

De pas zelf viel niet tegen. Eerst een flink stuk klimmen met gemiddeld 3% en op het laatst nog 2 km wat steiler, gemiddeld 7%. Bovenop de berg was er een uitkijkpunt waar we even naartoe gelopen zijn, maar we zijn vrij snel weer op de fiets gestapt om onze beloning te incasseren: een heel lang stuk afdalen, heerlijk. Ondertussen genoten we van de bergen, de bloemen en het uitzicht naar beneden. Er kwam nog een piepklein tussenpasje, de Cluden Pass, en daarna ging het weer naar beneden. 
In Tarras, op 79 km, dronken we een sapje en aten een ijsje. Je zou denken dat een dalende route een peulenschil is, maar je moet toch wel trappen en het gaat ook af en toe omhoog. De laatste 30 km waren dus zwaar en we waren blij dat we de brug naar Cromwell zagen. De Top 10 camping waar we nu verblijven wordt in de Lonely Planet omschreven als a place the size of a small European nation, en dat klopt wel. Eindeloze rijen cabins - tot onze spijt allemaal bezet -, powered sites met giga caravans en campers erop, tig toiletgebouwen en helemaal achteraan, op iets geels dat vroeger gras was, mogen de kleine tentjes staan. 

Na het eten bij Armando's Kitchen, uitstekende pizza's met bier en wijn, zitten we nu wat uitgeblust in de TV-room. De eenzame fietser uit Israël die we eerder in Twizel en in Omarama spraken, zit nu ook hier. Hij fietst voor het eerst en het valt hem zwaar tegen. Met zijn 35 kilo bagage op de fiets is hij vandaag lopend de Lindis Pass over gegaan en heeft hij met veel moeite de resterende afstand tot Cromwell fietsend afgelegd. Hij gaat niet meer op de autoweg rijden, vertelde hij, alleen nog onverhard en verder gaat hij wandelen.  

Totaal 461 km