WT 16-17, 6 januari 2017 - Macs (guesthouse), Roxburgh, NZ - 80 km

6 januari 2017 - Roxburgh, Nieuw-Zeeland

De tweede keer kamperen was al niet zo onwennig meer als een paar dagen geleden, maar met een totale breedte in de tent van rond de 1 m 10 heb je toch wel weinig bewegingsvrijheid zonder de ander te storen in zijn/haar slaap. Cabins zijn wat dat betreft toch een stuk aantrekkelijker en je hebt er een stuk minder werk van ;) Het was vanmorgen bij het opstaan zonnig en droog en vrijwel windstil. Tijdens het ontbijt trok de wind wel iets aan, maar gelukkig voor ons waaide hij (aanvankelijk) de goede kant op.

Het routeboekje van Asian Way of Life omschrijft de etappe van vandaag als een route met twee karakters. Dat klopte op zich al qua parcours, maar de weersomstandigheden benadrukten die verschillende karakters in hoge mate.

De eerste 20 km gingen door een smalle vallei langs het laatste deel van het Dunstan-meer. Windje in de rug, af en toe een klein beetje klimmen en dan weer naar het meer toe dalen. We hadden de dag van gisteren nog behoorlijk in de benen zitten, dus het was lekker om een beetje rustig te kunnen beginnen en de spieren weer los te fietsen. Vlak voor Clyde was een flinke stuwdam aangelegd. Waterkracht is de belangrijkste manier om elektriciteit op te wekken in Nieuw-Zeeland (55 % van het totaal) en alleen al deze centrale heeft een capaciteit van ruim 400 MWatt, voldoende om een half miljoen mensen van stroom te voorzien. Na Clyde pakten we een stukje van de Central Otago Rail Trail mee, tot aan Alexandra. Het was lekker om even van Highway 8 af te zijn want het was weer behoorlijk druk. 

Vanaf Alexandra begon het tweede deel van de route, in het routeboekje omschreven als een hoogvlakte. Helaas was die hoogvlakte verre van vlak. We kregen over een afstand  van 30 km 750 hoogtemeters voor de kiezen, terwijl het hoogteverschil met het dal maar zo'n 250 meter was. Inmiddels was het flink harder gaan waaien en we hadden nu de wind (schuin) tegen. De route voerde weer over Highway 8 en was dus druk. Omdat de vluchtstrook op veel plaatsen te smal is om op te kunnen fietsen, moeten we dus vaak wel op de weg rijden, waar een maximumsnelheid van 100 km per uur geldt. Naar schatting één op de tien chauffeurs is te ongeduldig of te dom om rekening te houden met fietsers en het probleem is dat je niet van te voren weet in welke auto's die zitten. Als je in een normaal tempo op de vlakke weg fietst, ben je redelijk koersvast en kun je dus vlak bij de rand van de weg rijden. Tijdens steil klimmen en dalen is het een ander verhaal en heb je als fietser aanzienlijk meer ruimte nodig, zeker met een vlagerige zijwind. De wind bracht ook nog toenemende bewolking met zich mee, waaruit het af en toe voldoende hard begon te regenen om de regenjacks voor het eerst deze vakantie tevoorschijn te moeten halen. Het landschap bleef wel prachtig, maar daar hadden we relatief weinig oog voor.

We hebben ons er manmoedig doorheen geslagen en mochten de laatste vijftien kilometer weer flink dalen naar de valllei van de Clutha-rivier. Het bredere deel van de vallei staat bol van de fruitkwekerijen en in deze tijd zijn met name de kersen, abrikozen en perziken rijp. Er zijn veel fruitstalletjes, sommige daarvan onbemand. Je moet dan het geld in een zogeheten 'honesty box' stoppen, wat we in Australië ook al waren tegengekomen. We slapen vannacht in Macs, een guesthouse. Er zijn in totaal zeven kamers, verdeeld over een paar gebouwen, en de gasten komen uit alle hoeken van de wereld. Zo is er een stel uit Zuid-Korea, dat een paar maanden meedraait in de fruitpluk en daarna van het verdiende geld vakantie gaat vieren. In het hoofdgebouw zijn wat wandjes van meubelplaat getimmerd om een aantal kamers te creëren en verder zijn er een badkamer, een goed geoutilleerde keuken en een grote huiskamer met televisie en houtkachel waar de gasten zich 's avonds verzamelen. Heel basic, maar niks mis mee. Van de keuken hebben we overigens geen gebruik gemaakt; na de inspanningen van vandaag vonden we dat we wel een lekker maal bij de lokale Thai hadden verdiend - Thai & Kiwi in het Rox Café.

Totaal 541 km

Foto’s

2 Reacties

  1. José ter Haar:
    6 januari 2017
    Vreemd, mijn reacties worden de afgelopen drie dagen niet geplaatst.
    Zo vertelde ik dat jullie richting Antarctica fietsen, wat misschien het koude wisselvallige weer verklaard (?).
    Wat weer een wonderschoon, verlaten landschap en wat heerlijk om ter plekke fruit te scoren. Ziet er wel erg ongeschonden uit.....Australië werkt veelal biologisch, Nieuw-Zeeland ook?
    Toi met het fietsen. Jullie zijn bikkels. X
  2. Linda:
    7 januari 2017
    Prachtige foto's van die overvolle abrikozenbomen, en heerlijk dat jullie al dat verse fruit kunnen eten. En wat is dat toch met die wind, die alsmaar niet in jullie rug wil waaien?
    Het griezelt ons lezertjes toe, die verhalen over al die auto's die jullie hier passeren. Twee keer ziekenhuis is echt wel genoeg, hoor!