WT 16-17, 10 januari 2017 - Catlins Kiwi Holiday Park, Cathedral Caves, New Zealand - 39 + 8 km

Vandaag konden we zowaar weer eens een flink deel van de dag in korte fietsbroek en een mouwloos shirt fietsen, eigenlijk voor het eerst in het nieuwe jaar als ik me niet vergis. De etappe was niet lang maar wel zeer pittig met zo'n 650 hoogtemeters verdeeld over vier flinke hellingen, die ook nog eens behoorlijk steil waren. De tegenwind die ze ons beloofd hadden, viel heuvelop gelukkig nog wel wat mee. We merken bovendien dat onze conditie weer behoorlijk vooruit gaat; nu nog wat langere etappes en dan zitten we weer redelijk op ons niveau van 2012. 

Gisteren toen we op weg naar Nugget Point even pauzeerden voor een biobreak voor Marja zag ik een vrouw van een jaar of vijftig op een mountainbike de steile helling opkomen. 'Zo, dat is stoer!' dacht ik toen, om me twee tellen later te realiseren dat Marja zonet diezelfde helling had beklommen - en dat vind ik heel normaal..... Vandaag moesten we mét bagage ook regelmatig stukken van 10 procent (en soms iets meer) bedwingen en daar draait Marja haar hand niet voor om. De moraal is eigenlijk vanaf de eerste fietsdag in NZ prima, ook al zijn de omstandigheden soms verre van optimaal. Het helpt ook dat de wegen hier in het diepe zuiden van het Zuidereiland behoorlijk goed en over het algemeen heerlijk rustig zijn. Op een enkele uitzondering na houden de automobilisten de laatste paar dagen ook veel beter rekening met ons. Nu nog een permanente weersverbetering en dan komt die perfecte fietsdag er zomaar een keer.

De fietsdag van vandaag begon langs een estuarium dat twee keer per dag bij vloed onder water komt te staan, maar vanmorgen een mooi glanzende moddervlakte was. Daarna moesten we Gibson Hill op en reden we weer door heuvelland dat deels uit bos en grotendeels uit weilanden bestaat, met vooral heel veel schapen. Halverwege de afdaling van de tweede heuvel was er een parkeerplaats vanwaar we via een mooi wandelpad naar twee watervallen liepen (Matai & Horseshoe) door een stukje regenwoud met tientallen soorten varens en mossen. De watervallen waren niet superspectaculair, maar het was toch een mooi uitstapje. We hadden over deze 40 km wel een paar dagen kunnen doen, want er waren om de paar kilometer 'Scenic Reserves'. Je kon een flink eind langs een rivier lopen, vogels kijken bij een meer, over een boardway door een moerassig estuarium wandelen, door de duinen heen naar een prachtig strand en er was ook een blow hole te bewonderen. 

Behalve veel natuurschoon had deze dag ook nog een paar leuke ontmoetingen in petto.  Bij de enige winkel onderweg in Papatowai raakten we aan de praat met een Amerikaanse die afgelopen zomer het zieltogende complex (met motel, cafeetje en benzinepomp) had gekocht en er weer iets van probeerde te maken. Best lastig, want in de Nieuw-Zeelandse winter komt er geen toerist meer en gaan alle voorzieningen in de wijde omgeving een aantal maanden op slot. Bovenop de derde klim was een parkeerplaats en daar stond een Amerikaans echtpaar (Alan & Edie, uit Manitou Springs, Co) het prachtige uitzicht over de oceaan te bekijken. Alan is een fanatieke fietser die van plan is om in maart het Noordereiland van noord naar zuid over te fietsen en hij was heel benieuwd naar onze ervaringen. Zijn vrouw is tijdelijk aan het werk in Wellington en we zijn van harte uitgenodigd om bij ze te komen logeren als we daar in de loop van februari op het Noordereiland aankomen.

Vlak bij onze eindbestemming van vandaag bevinden zich de Cathedral Caves, enorme grotten waar je alleen bij laag water in kunt. De andere hoofdattractie is McLean Falls, vier km over een grindweg voorbij de camping waar we onze intrek hebben genomen in een cabin. Marja had genoeg gezien voor vandaag, dus de grotten gaan we morgenvroeg doen. Ik had zelf nog net genoeg energie om zonder bagage door te rijden naar de Falls, maar werd onaangenaam verrast door een smerig steile afdaling naar de parkeerplaats. De waterval was gelukkig zeer de moeite waard en ik heb alles goed bekeken en veel foto's gemaakt om het moment uit te stellen waarop ik die helling weer op moest. Het was zo steil dat ik mijn achterwiel af en toe wegtrapte in het grind. De warme douche en het biertje in het café bij de camping na die extra 100 hoogtemeters waren nog lekkerder dan anders.

Hoewel we in Nieuw-Zeeland tot nu toe nog amper last hebben gehad van vliegend ongedierte, was het vanavond wel raak - sand flies. We zaten buiten de camp kitchen te eten met Ellen en het Duitse echtpaar toen er plotseling horden kleine zwarte vliegjes uit het gras opdoken om ons het leven zuur te maken. Daar helpt alleen DEET tegen - of binnen gaan zitten. Onze cabin is vandaag uitgerust met een televisie + DVD-speler, dus daar is het prima uit te houden. 

Totaal 746 km