WT 16-17, 14 januari 2017 - The Grand Accommodation, Invercargill, NZ - 82 km

Na twee extra overnachtingen in Curio Bay moest het vandaag dan toch maar gebeuren, de etappe naar Invercargill. De weersverwachting was nog steeds matig, maar de harde wind uit het westen zou gaan liggen, waarna er in de loop van de dag een matig tot krachtige noord- tot noordoosten wind zou gaan waaien. Zeker niet heel ongunstig in het licht van onze etappe naar het westen en noordwesten.

Het ontbijt met cruesli, nootjes en banaan moest ons van energie voorzien voor de eerste paar uur. Omdat er later op de ochtend regen werd verwacht zaten we nog voor 8 uur op de fiets. Het goede nieuws was dat het inderdaad vrijwel windstil was, maar op het moment dat we vertrokken begonnen de eerste druppels al te vallen. Al snel moesten de regenjasjes aan, maar het regende niet zo hard dat we er drijfnat van werden. De eerste 13 km gingen over een matige grindweg, die al snel hier en daar wat glibberig werd. Ook lag er vooral in de bochten vaak iets te veel grind, dus het vergde flink wat concentratie om de boel op de weg te houden, zeker toen we na 10 km met volle bepakking een forse heuvel op moesten. 

Na een uur fietsen veranderde het wegdek weer in asfalt en hield het gelukkig ook op met regenen. De enige klacht die we toen nog hadden, was de temperatuur, een graad of negen... Het bleef heuvelachtig, waarbij we langzaam weer naar de oceaan afdaalden. In Fortrose vonden we eerst een klein winkeltje annex café van een kunstenaarsechtpaar. We hadden gehoord dat er inmiddels ook een restaurant in Fortrose was, maar we bleven toch even hangen bij deze oude baas, die de inkomsten uit schilderijen, foto's, sieraden en meubels probeerde aan te vullen met de verkoop van koffie, thee, zuivel en wat snacks. Na de koffie en een rondleiding door zijn werkplaats reden we weer verder, maar Marja was nog niet weer voldoende ontdooid, dus toen Fortrose Café & Restaurant in beeld kwam, en we daar ook een paar andere fietsen zagen staan, zijn we daar ook even aangestoken. Even later kwam er een andere Nederlandse fietser binnen, Ciska uit Haarlem. Ze was minstens van onze leeftijd en in haar uppie op weg door Nieuw-Zeeland, meestal kamperend. Ciska trakteerde zichzelf op een groot stuk worteltaart, terwijl Marja en ik een Big Breakfast met brood, gebakken eieren, spek, worstjes, hash browns, champignons en gegrilde tomaat deelden. Toen we weer opstapten was het zowaar even lekker weer geworden, maar begon de noordenwind wel aan te trekken. We konden de gang er kop over kop redelijk inhouden, zeker op het laatste stuk toen we zowaar een beetje profijt van de wind hadden, helaas wel weer vergezeld van een klein beetje regen. 

We hebben een kamer in het voormalige Grand Hotel, nu The Grand Accommodation geheten. Het hotel is beroemd vanwege de speciale suites voor het Britse koninklijk echtpaar, dat hier in 1954 op bezoek is geweest. Daarna is het helemaal in verval geraakt, maar nu wordt het stukje bij beetje gerenoveerd in oude stijl, dus met bloemetjes- en streepjesbehang, wilde beddenspreien en zachte fauteuils. Blokken nog niet gerenoveerde kamers worden verhuurd aan seizoenarbeiders, heel bijzonder allemaal. Op aanraden van Alan & Edie hebben we een tafel gereserveerd in restaurant de Saucy Chef. Onze fietsen staan beneden achter slot en grendel, dus we waren van plan te gaan lopen. Dat bleek helemaal niet nodig, want het restaurant en de naastgelegen tavern bieden aan om je te halen en brengen. Dat hadden we al een paar keer eerder gezien; speciaal bedoeld om een paar glaasjes te kunnen drinken zonder je zorgen te hoeven maken hoe je weer thuis komt. Puik systeem, ook ideaal voor vermoeide fietsers. Het eten was bovendien uit de kunst; in pancetta gewikkelde coquilles vooraf, voor Marja vis van de dag en voor mij een heerlijke geitenbout en panna cotta en 'baked alaska' na.

Toen we terug kwamen konden we onze kamer niet in - de hulpvaardige jongeman van vanmiddag had ons de sleutel voor een andere kamer gegeven. Omdat de sleutel van onze eigen kamer zoek was, zitten we nu een deur verder in een kamer waar ze wel de sleutel van hebben. Bij Marja gaan de luikjes alweer bijna dicht, dus zo eerst maar eens een tukje doen. De weersverwachting voor de komende week is onverminderd beroerd, maar dat geldt eigenlijk voor het hele Zuidereiland. Als het te gek wordt qua wind, kunnen we morgen de etappe halverwege afbreken, maar we gaan zo mogelijk wel verder.

Totaal 893 km