WT 16-17, 20 januari 2017 - The Lodge Athol & Holiday Park, Athol, NZ - 100 km

Vandaag hadden we eindelijk weer eens een dag op de fiets zoals hij hoort te zijn en die ons weer sterkte in onze overtuiging dat fietsen een fantastische manier is om je omgeving te beleven. OK, het was bij vertrek niet meer dan een graad of zes, maar de zon scheen, er stond vrijwel geen wind en het zou de hele dag droog blijven. Het plan was om vandaag naar Mossburn te fietsen, volgens de officiële route zo'n 80 km. Die route gaat via Te Anau, een zeer toeristisch oord, dat de belangrijkste uitvalsbasis is voor excursies naar Milford Sound. Er is een flinke supermarkt en heel veel accommodatie, maar als je niet op een tour gaat, is er verder niet veel te beleven. Ik had op weg naar Manapouri een andere afslag naar Mossburn gezien, dat leek me een doorsteek die wel eens een stuk korter zou kunnen zijn. Google Maps gaf uitsluitsel, het scheelde een kleine 20 km. Het enige nadeel van de verkorte route was, dat we tot onze bestemming geen enkele winkel of café zouden tegenkomen. We hadden nog net cereal voor een ontbijt in onze cabin, maar verder was onze beperkte voorraad geheel uitgeput. We moesten dus wel wat spullen kunnen inslaan om die 60 km door te komen. Brown's Cafe, waar we gisteravond kabeljauw met patat en sla hadden gegeten, was gelukkig al open en had een redelijke sortering take-away sandwiches en dergelijke. 

In het café raakten we aan de praat met een Amerikaans echtpaar (iets ouder dan wij schatten we), Tom & Susan Green. Nadat we eerst even kort over de aanstaande inauguratie van Donald Trump hadden gekletst - ook zij hadden niet op hem gestemd, maar wie dan allemaal wel? - kwam het gesprek al snel op fietsvakanties. Zij bleken zeer gelouterde fietsers te zijn, die voor de derde keer op pad waren in Nieuw-Zeeland. Alleen waren ze hier niet op de fiets. Susan had weinig behoefte om haar sneue verhaal nog een keer vertellen, maar Tom wilde toch wel uitleggen hoe dat kwam. Aan het begin van hun vakantie bleek Susan op een of andere manier te zijn gevallen met haar fiets en wel zodanig hard, dat ze ondanks haar fietshelm even het bewustzijn was verloren. Tom reed er een stukje voor, had dus niets gezien, en zij kon zich niets meer herinneren van het voorval, waar ze een hersenschudding aan had overgehouden. Einde fietsvakantie. Ze hebben hun al oude fietsen gedoneerd aan een charitatieve instelling en reizen nu zeer tegen hun zin met de auto door Nieuw-Zeeland. 

Om een uur of negen gingen we echt op weg. Nu de wolken eindelijk grotendeels waren opgetrokken, zagen we pas hoe mooi het hier eigenlijk is. De overvloedige regen is dankzij de lage temperatuur boven zo'n 1000 m hoogte in de vorm van sneeuw gevallen, waardoor veel van de bergtoppen prachtig wit zijn. We reden door brede valleien met geweldige vergezichten, eerst zonder wind en daarna met een lekker briesje in de rug. Het ging de eerste 40 km voortdurend vals plat omhoog, maar dankzij de rugwind hadden we daar amper last van. De klim werd even iets steiler tot we op zo'n 480 m hoogte zaten, 300 m hoger dan we waren begonnen. Daarna begon een goddelijke afdaling, heel geleidelijk, waardoor je er extra lang plezier van had. Al met al waren we 's middags om half een al in Mossburn. Bij het plaatselijke winkeltje annex snackbar troffen we twee jonge collega-fietsers, Benyi en Catalina uit Santiago de Chile. Een kunstenaarsechtpaar dat na een verblijf van een jaar in Fitzroy (Melbourne) nu al een tijdje op de fiets onderweg was door Nieuw-Zeeland. Ze hebben bedacht dat ze via Azië (ook fietsen) in Berlijn willen terechtkomen, om daar dan weer wat langer te blijven.

Tijdens het opwarmen in het café hebben we besloten dat we van de gunstige omstandigheden gebruik moesten maken om door te fietsen naar Athol. We hebben telefonisch een cabin geregeld in het Holiday Park, zodat we in ieder geval zeker waren van onderdak. De laatste 40 km verliepen ook voorspoedig, gunstige wind, op de laatste 15 km na redelijk rustige wegen en voortdurend panorama's om van te smullen.
Bij aankomst hadden we het Holiday Park nog geheel voor onszelf, maar later kwam er nog een hele schare kampeerders en mensen met campers, zo te horen onder anderen Fransen, Scandinaviërs en Duitsers. De winkeltjes hier hebben eigenlijk geen verse waar, dus dineren we nu in het gezellige Brown Trout Cafe. Glaasje wijn, pasta van de dag voor mij en hertenworstjes met friet en gegrilde groenten voor Marja. De Lodge heeft geen Wifi, het café gelukkig wel, dus ik maak hier even het verslag af. 

A perfect day, heerlijk en snel gefietst, fantastische landschappen doorkruist, leuke mensen ontmoet en een fijn onderkomen voor de nacht gevonden; dat er nog veel meer van dit soort dagen mogen volgen.

Totaal 1084 km - overtuigend over de 1000 km grens heen.

PS. Bekijk ook nog even de foto's die ik gisteren van ons Holiday Park in Manapouri heb gemaakt als je van vintage houdt.