WT 16-17, 22 januari 2017 - Colonial Village Motel, Queenstown, NZ - 45 km

'De ene dag is de andere niet' is een gezegde dat hier dag na dag weer opgaat. Gisterenmiddag is het na een paar droge dagen om een uur of drie begonnen te regenen en het is volgens mij sindsdien niet meer echt droog geweest. Hoewel we een prima onderkomen hadden, was er verder in Kingston helemaal niets te doen en het vooruitzicht van nog een hele dag rondhangen sprak ons niet echt aan. Volgens MetService NZ zou het na de middag amper meer regenen, dus we hadden gisterenavond al iets geboekt in Queenstown. Het is daar zo druk dat we het risico niet durfden te nemen om er op de bonnefooi naartoe te gaan. Om een uur of elf hadden we alles wel ongeveer klaarstaan en kwamen Peter en Margaret even kijken hoe het met ons was. Het regende op dat moment nog pijpenstelen, maar we mochten zo lang blijven als we wilden. Hoewel ze eigenlijk al lang gepensioneerd zijn, Peter is een mecanicien die heel lang een eigen zaak heeft gehad in het 100 km zuidelijker gelegen Gore, zitten ze nog lang niet stil. Margaret doet het beheer en de schoonmaak van een achttal vakantiewoningen en van een stuk of 20 huizen die voor langere perioden worden verhuurd en Peter is 'Justice of the Peace' (lekenrechter, hoort bij het Angelsaksische rechtsstelsel) en doet nog allerlei klusjes op zijn oude vakgebied. Ze hebben in Kingston een aantal jaren een B&B gerund in het huis waar ze nu wonen, maar dat werd steeds minder leuk, dus ze verhuren nu alleen nog af en toe de studio waar wij overnacht hebben. 

Het Engelse gezegde 'rain at seven, dry at eleven' ging helaas niet op vandaag, maar om een uur of half een leek het even iets minder hard te regenen en zijn we snel naar Kingston Corner Cafe gereden voor een tweede ontbijt. Toen we dat op hadden, zijn we met frisse tegenzin toch maar op de fiets gestapt. Het viel zowaar niet tegen. Het was slechts een graad of tien, de route langs het Wakatipu-meer was behoorlijk heuvelachtig en de weg was nogal druk, maar we hadden een stevige wind in de rug en het meeste verkeer reed aan de overkant. Zo'n rugwind maakt echt verschil; we hadden het gevoel dat we meer afdaalden dan klommen, terwijl dat echt niet zo was. Na een km of twaalf werd het bovendien bijna droog en dat bleef ook best wel lang zo. Links het meer, rechts ruige bergen met woeste beekjes, eigenlijk prachtig. De laatste acht kilometer konden we over de Queenstown Trail fietsen, vlak langs het meer.

Queenstown is vermoedelijk de meest toeristische plek van het Zuidereiland. Hoewel het maar op 300 m hoogte ligt heeft het een beetje de uitstraling van een ski-oord in de Alpen. Het stadje bestaat eigenlijk uitsluitend uit hotels, motels en appartementencomplexen, met in het centrum restaurants, veel sportzaken en het dalstation van een cabinelift. Er vlak omheen liggen meerdere skigebieden, die nu uiteraard gesloten zijn - sneeuw zat trouwens, maar dat is zeer abnormaal in deze tijd van het jaar. Ook 's zomers is het gebied razend populair, voor watersport, bergwandelen, mountainbiken en extremere zaken als canyoning, bungee-jumpen (dat hier vlakbij is uitgevonden) en met een jet-boat over de rivier scheuren. Vanaf het internationale vliegveld worden bovendien allerlei rondvluchten aangeboden over de bergen en naar Milford Sound. Kortom, een circus waar we snel weer vandaan gaan. Morgen voor de tweede keer naar Cromwell, droog en zonnig beloven ze.

Totaal 1174 km