WT 16-17, 23 januari 2017 - Hotop House B&B, Cromwell, NZ - 73 km

Gisteren oogstten we nog meewarige blikken en leuke opmerkingen als: Noice day for a boike roide!, toen we als verzopen katten op onze fiets zaten, maar vandaag zag het er heel anders uit. Meteen al zonneschijn toen we de gordijnen opendeden en ik begreep toen pas goed waarom Queenstown zo veel toeristen trekt. Het meer voor ons was felblauw, de bergen ruig en deels besneeuwd, kortom een prachtige ansichtkaart. We hebben verder de hele dag prachtig fietsweer gehad: zonnig, een graad of 20 en steeds de wind in de rug. 

Voordat we echt op pad gingen, staken we even aan bij Bike-aholic, een hippe fietsenwinkel, in eerste instantie om de banden goed op te pompen. De jongen die er werkte, was wildenthousiast over onze fietsen en onze tocht. Toen hij zag dat de kettingen er wat slapjes bij hingen, moest daar wat aan gebeuren. Liggend op het trottoir voor de winkel fikste hij dat bij Henks fiets, daarna mocht Henk het met uitleg van de vakman, ook liggend, proberen bij mijn fiets. 

De tocht naar Cromwell was wonderschoon. Eerst flink wat klimmen om de benen op te warmen, daarna reden we door een mooie vallei, die door al die heel fijne rode grasjes rose kleurde. Nog wat lupinen en schapen erbij en je had alweer een echte prentbriefkaart. 

Na 20 km reden we het historische plaatsje Arrowtown binnen. De hoofdstraat bestaat uit oude en mooi gerestaureerde houten huizen, met aan weerszijden veel grote bomen. Het deed ons sterk aan Williamsburg in Virginia denken. In de achttiende eeuw werd er in Arrowtown veel goud gedolven, eerst door Europese gelukszoekers, en toen die vertrokken naar de Westkust, kwamen, op uitnodiging van de Nieuw-Zeelandse overheid, de Chinezen. De door hen tegen de bergwand aangebouwde ongelooflijk kleine hutjes en opslagplaatsen zijn nu een museum. Alles getuigt van een leven van hard werken, weinig comfort en roeien met de riemen die je hebt. Toen er niet zo veel goud aanwezig bleek als ze was voorgespiegeld, legden de Chinezen moestuintjes aan tussen de hutten en voorzagen daarmee niet alleen in hun  eigen voedselbehoefte, maar gingen later ook met de groente langs de deuren. Dat was de eerste leuke excursie van vandaag.

Niet veel later stopten we bij de Kawarau hangbrug over de gelijknamige rivier. Een echte attractie, met name voor jongeren, want hier is ooit het bungeejumpen uitgevonden en dat kun je er nog steeds doen. Er stonden net twee springers klaar, een stelletje dat innig omstrengeld de diepte in dook. Brrr, wij zouden het nog niet doen als we heel veel geld toe kregen. Ook voor de Zipride moet je over een sterke maag beschikken. Je gaat dan liggend op je buik in een harnas het ravijn in over twee kabels, met een gang van 60 km per uur. 

Wij vervolgden onze weg door de schitterende Kawarau Gorge. Hoge bergen, de blauwe rivier en weer een overvloed aan wilde bloemen en grassen. Toen we in de buurt van Cromwell kwamen, zagen we weer een verzameling oude hutjes waar ooit de Gold Fields waren. Laatste attractie: fruitstalletjes langs de weg! Frambozen en kersen achterop de fiets gebonden en toen was het eindpunt nabij. 
We zijn weer terug in Cromwell en daarmee hebben we het zuidelijke rondje over het eiland voltooid. Van hieruit gaan we naar de westkust en naar het noorden. 

Bij de Hotop Bed and Breakfast, gerund door Paul en Heather, hebben we een leuke kamer betrokken. Paul is kunstenaar en dat is terug te zien in het hele huis: het is een grote kleurrijke en fantasievolle verzameling van eigen schilderijen, gekke en oude spulletjes en bijzondere meubels. Om van onze kamer bij de gedeelde badkamer te komen moeten we wel door Paul en Heathers woonkamer en keuken, maar dat blijkt geen probleem. Het zijn bijzonder aardige en relaxte mensen die het gezellig vinden om gasten in hun huis te ontvangen en ze te verwennen met fruit en zelfgebakken cake. Weer eens iets heel anders dan een motel of holiday park. 

Totaal 1247 km