WT 16-17, 30 januari 2017 - Pine Grove Motel, Jacobs Creek, NZ - 88 km

Het toeval wil dat ik momenteel mag schrijven als we een dag op de fiets hebben gezeten, terwijl Marja steeds de (gedwongen) rustdagen voor haar rekening moet nemen. Hopelijk kunnen we binnenkort weer langer dan één dag achter elkaar op pad zijn zonder van de weg afgeblazen of gespoeld te worden. Vandaag was het in ieder geval prima - geheel conform de verwachting trouwens. Droog, een flink deel van de dag zonnig en vrijwel geen wind. Bovendien warmde het vanmiddag op tot een graad of 20, wat we tegenwoordig al heel lekker vinden.

De route voerde ons de eerste 30 km langs de westkust, waarbij de zee maar af en toe te zien was vanwege de dichte begroeiing langs de weg. We reden regelmatig langs een groene muur van varenbomen, gewone varens en zwaar bemoste bomen. Na een stopje bij Ship Creek, waar we wel even over de Tasmaanse Zee konden uitkijken, moesten we een handvol smerige hellingen over met een aantal stukjes van 12 tot 14 procent en daarna draaiden we een eindje het land in over een licht heuvelachtige weg. Eerst langs een mooi meer, daarna hadden we links een snelstromende rivier waar om de paar honderd meter een nieuw beekje in uitmondde en het was voortdurend groen, groener, groenst, wat de klok sloeg. Inmiddels was er amper een huis te zien, laat staan een cafeetje of winkel. Pas na een kleine 60 km kwamen we bij de Salmon Farm, een zalmkwekerij met café-restaurant en winkeltje, waar we prima hebben geluncht (zalmomelet en pizza met lekker veel zalm) en behalve een heerlijk stukje koudgerookte zalm ook wat spulletjes voor morgen onderweg konden kopen. 

Bij de Salmon Farm was een hele club fietsers neergestreken die werd begeleid door een touringcar en dus zelf geen bagage hoefde mee te sjouwen. Dat heeft toch ook wel wat. Daarnaast was er John, een Engelsman die een tijdje in Wanaka had gewerkt en nu in zijn eentje op de fiets op weg is naar Auckland. Hij had gisteren de hele dag op een primitieve camping gestaan en was vanwege de regen en de sandflies amper zijn tent uitgekomen - dat is weer het andere uiterste. We kwamen hem later nog weer achterop bij Bruce Bay, waar hij aan het fotograferen was op het strand, dat een waar bomenkerkhof was. Kennelijk komen er met aardverschuivingen regelmatig bomen in het water terecht, die dan hier weer aanspoelen. Het kan overigens ook komen door de hier en daar hevige kusterosie - 80 jaar geleden was dit stuk strand nog bos!

Het laatste stukje was lekker vlak en we voelden zelfs een licht rugwindje. Toch waren we blij dat Pine Grove Motel in beeld kwam. In het mini-winkeltje bij de receptie stond een grote koeling met wat frisdrankjes. We hadden van Raymond gehoord dat ze ook bier verkochten, maar dat je daar naar moet vragen. Best nuttig die tips van mede-fietsers :). Het weer was lekker genoeg om even buiten te zitten en het biertje smaakte heerlijk. Helaas werden we al snel weer naar binnen gejaagd door de sandflies. Je merkt pas dat ze er zijn nadat ze een stukje van je huid hebben afgebeten en vervolgens heb je bijna een week lang vreselijke jeuk. Gelukkig hebben we nog flink wat DEET over, omdat we dat in Indonesië amper nodig hadden. Hoe smerig dat spul ook is, het lijkt of de belagers daar wel door worden afgeschrikt.

Totaal 1570 km