WT 16-17, 1 februari 2017 - White Heron Sanctuary Tours & Accommodation, Whataroa, NZ - 58 km

De Zuideilanders zeggen vaak over hun klimaat: 'four seasons in one day' en dat klopte vandaag uitstekend. We hadden de wekker heel vroeg gezet om eventueel nog een wandeling rondom Matheson Lake te maken, een zogeheten 'mirror lake' waar de besneeuwde bergen en gletsjers prachtig in weerspiegelen met mooi weer of anders de wolkenflarden als het onverhoopt minder fraai is, maar wel droog. Het regende echter nog behoorlijk - het was niet meer droog geworden sinds we gisterenmiddag tegen half drie hier aankwamen. Marja is de afgelopen nacht een paar keer wakker geworden van de herrie die de neerplenzende regen op het dak van ons huisje maakte. 

Pas tegen het ontbijt, dat we samen met de andere gasten aan de grote tafel in de woonkamer van Karen (K2) Simpson geserveerd kregen, werd het weer droog. Het was een internationaal gezelschap aan tafel: behalve wij, een Engels, een Frans en een 
Amerikaans stel.

We hadden vanmorgen al even contact gehad met de tour-operator en het zag ernaar uit dat we inderdaad om 10 uur de lucht in zouden kunnen. Waar gisteren alleen laaghangende wolken zichtbaar waren, prikten nu de besneeuwde helllingen door de bewolking heen. Na het ontbijt snel de laatste spullen ingepakt en de tassen aan de fietsen gehangen, zodat we ons om kwart voor tien konden melden. Er waren inmiddels drie andere aanmeldingen voor dezelfde vlucht als die wij wilden doen - de beide grote gletsjers (Fox & Frans Josef) met tussendoor een sneeuwlanding. Bij de laatste update om vlak voor tien uur kregen we groen licht: 'it giet oan! Na een korte veiligheidsinstructie was het drie minuten rijden naar de hangar waar de heli's klaarstonden. Iedereen kreeg een plek toegewezen; gordels vast en een koptelefoon/geluiddemper op het hoofd, waarna de motoren werden gestart en de wieken in beweging werden gezet. 

Ik heb in bepaalde situaties behoorlijk last van hoogtevrees, maar gek genoeg hierbij helemaal niet, ook al vlieg je in een metalen kooitje dat onder een grote propeller hangt vlak langs en over steile rotshellingen en ijsvlakten. Het was werkelijk prachtig. We volgden de contouren van het landschap richting de Franz Josef gletsjer, terwijl we beneden ons de hellingen zagen die we later vandaag op de fiets moesten tackelen. Dankzij alle regen gutste het water overal langs de hellingen en waren de rivieren sterk gezwollen. Er hingen hier en daar nog wel wat restjes wolken, maar we konden heel ver kijken en zowel de gletsjers als Mt. Tasman waren in volle pracht te bewonderen. Alleen Mt. Cook bleef in nevelen gehuld. 

Nadat we over een paar kleinere gletsjers waren gevlogen, kwam het serieuze werk in beeld en even later zette de piloot koers naar een sneeuwveld om te landen. De sneeuw was een beetje zacht, maar het was wel ontzettend gaaf om op zo'n twee km hoogte tussen al die bergen te staan en een ongehinderd uitzicht op de gletsjer vlak voor je te hebben. Na een minuut of tien kwam er een verse wolk aangedreven, dus we moesten snel weer omhoog, op weg naar Fox Glacier. Omdat de gewichtsverdeling in de helicopter op de heenweg niet helemaal optimaal was, kreeg iedereen een nieuwe plek toegewezen. Dat was wel jammer want daardoor had ik een net iets minder goed blikveld op het landschap. Op het laatst wachtte ons nog een nieuwe verrassing, er kwam met een noodtempo een verse portie laaghangende bewolking aangedreven, waardoor het zicht op het dorpje nihil werd. Omdat hier geen verkeerstorens zijn, moet alles visueel gebeuren. Met vier concurrerende bedrijfjes die allemaal van de schaarse momenten dat er kan worden gevlogen gebruik willen maken, is het vaak best druk in de lucht. Voordat het helemaal dichttrok, zette de piloot zijn heli snel aan de grond op een paar kilometer afstand van het dorp en werden wij per auto weer opgehaald.

De bewolking was inmiddels overgegaan in miezerregen en het begon al snel weer serieus te plenzen, dus we hebben maar een café opgezocht. Uiteindelijk werd het pas tegen een uur of één weer droog en vervolgens ook vrijwel meteen zonnig en lekker warm. We hoefden niet ver te fietsen, maar we moesten wel twee passen over van boven de 400 m om bij het dorp Franz Josef te komen. Het tweede deel, naar Whataroa, was redelijk vlak en met een beetje rugwind hadden we die klus zo geklaard. Onderweg kon je nog wel een paar keer zien wat al die regen teweeg had gebracht: aardverschuivingen en overstromingen, waardoor vanmorgen vroeg meerdere trajecten een tijdlang afgesloten zijn geweest.

We zitten nu lekker in ons volgende motelletje en de Intercity-bus naar Nelson is gereserveerd; vertrek uit Whataroa om 10 uur. Het wordt morgen nog even spannend of de fietsen meekunnen, want daar wordt geen garantie voor gegeven. Laten we het beste er maar van hopen.

Totaal 1665 km