WT 16-17, 4 februari 2017 - White Elephant Backpackers, Motueka, NZ - 55 km

Terwijl wij vanmorgen om 8 uur in ons piepkleine hokje nog licht chaotisch aan het inpakken waren, was Eddie uit Onderdendam al startklaar. Hij wilde proberen om vandaag halverwege Picton te komen, over een heuvelachtig parcours, maar met rugwind. Wie weet lukt het hem om de hele etappe af te leggen.  

Ons doel van vandaag was Motueka, dicht bij het Abel Tasman National Park. Er waren diverse mogelijkheden om daar te komen. Weer over de eufemistisch gedoopte maar helaas niet zo smaakvolle Great Taste Trail, of de route van Asian Way of Life, die voor een groot deel over de drukke weg 60 ging, dan wel een alternatief: een parallelle route wat verder van de baai. Toen we na Richmond weer een poosje over de 60 hadden gereden was de keuze niet moeilijk. We namen de Moutere Highway en dat bleek een uitstekende beslissing. Over deze secundaire weg rijdt maar heel weinig verkeer; we hebben zelfs maar een vrachtwagen gezien. Na een poosje werden we ingehaald door twee dames op de racefiets, die informeerden waar we vandaan kwamen. The Netherlands! Daar is alles plat, haha, en ik ving iets op over een hill. Die kwam er inderdaad aan. Een klim van ongeveer vier kilometer, pittig, maar nooit steiler dan een procentje of 7. Daarna hebben we wel 10 kilometer gedaald, super. We kwamen door een paar dorpjes, langs wijngaarden en boomgaarden, alles groeit hier als een gek. 

Vlak voor Motueka dreigde er nog een omleiding, want de weg was afgezet vanwege een 'drag race'. Met ongelooflijk veel herrie reden er steeds twee motoren keihard weg, voorwiel omhoog en gas geven maar. De vrijwilligers die bij de wegafsluiting  stonden, konden zo gauw niet bedenken waarom wij er niet door zouden mogen. Doorrijden dus maar. Achteraf gezien waren we toen al vlak bij onze hostel, maar we reden een stukje om en kwamen dus door het centrum van Motueka, een flinke stad met winkels variërend van tweedehandskleding tot KFC en MacDonalds. Wij gingen eerst door, die winkels kwamen later wel.
 
De White Elephant blijkt een enorm leuk onderkomen te zijn, gevestigd in een mooie oude houten villa met een grote tuin eromheen. In die tuin, die ons doet denken aan het weelderige groen rond veel hotels in Indonesië, staan kleinere houten huisjes met steeds twee kamers erin. Wij zijn helemaal happy met onze gezellige ruime kamer, met eigen badkamer en een veranda. In het hoofdgebouw zijn de slaapzalen voor de backpackers, een huiskamer en grote keuken. 

Nadat we gedoucht en even uitgerust hadden, gingen we eens kijken wat het centrum van Motueka zoal te bieden heeft. Niets dus, alle winkels waren al dicht. We konden nog een ijsje kopen en de supermarkt was gelukkig wel open. Ik heb zelf gekookt, te midden van een heleboel dwars door elkaar lopende andere koks. Leuk om te zien dat lang niet iedereen pasta kookt met een potje rode saus eroverheen: er werden uitgebreide maaltijden bereid, ook op de barbecue buiten. 

In de loop van de dag was het na een bewolkte ochtend prachtig weer geworden, zonnig en warm, dus we konden alweer buiten eten. Dat voelt ongelooflijk luxe na al dat gekleum bij straalkacheltjes, met twee paar wollen sokken aan en een muts op. Morgen gaan we het Abel Tasman Park verkennen. Dat kun je nauwelijks op eigen gelegenheid doen, dus hebben we maar weer een tour geboekt die ons per boot, kajak en de eigen benenwagen langs de mooiste plekjes zal gaan voeren. 

Totaal 1780 km