WT 16-17, 19 februari 2017 - Courtney Motel, Taupo, NZ - 49 +20 km

Wat eerst een relaxt dagje beloofde te worden, een kleine 50 km langs het grootste natuurlijke zoetwatermeer van het zuidelijk halfrond, kreeg dankzij ons middaguitstapje een knap vermoeiend vervolg, ook al was het maar 20 km extra.

Laten we bij het begin beginnen. We waren op tijd opgestaan omdat het vanochtend beter weer zou zijn dan vanmiddag, omdat het 's morgens altijd minder hard waait en omdat we hoopten dat SH1, een belangrijke doorgaande weg van zuid naar noord over het Noordereiland, dan nog niet zo druk zou zijn. Om acht uur konden we los en hadden we zelfs al een bezoek gebracht aan de lokale Bakery & Café voor de zoete versnaperingen voor onderweg. De lucht was loodgrijs en het had de afgelopen nacht behoorlijk geregend, maar nu was het droog. Daarnaast was het nog vrijwel windstil en lekker rustig, goed gepland dus. Het leek zelfs wat lichter te worden in de verte. Na 11 kilometer begon het echter te miezeren en daarna echt te regenen, dus snel de regenjasjes aan. Toen we een half uurtje later serieus begonnen na te denken over ergens schuilen werd het echter weer droog en op een paar druppels na bleef dat zo. 

Het parkoers was redelijk vlak tot we na ruim 25 km bij het meer weg draaiden en flink aan het werk moesten. 150 Hoogtemeters later was de klus geklaard en volgde de beloning, een lekker lang uitgesmeerde afdaling terug naar het meer. Het was inmiddels behoorlijk druk geworden met vakantieverkeer, dus we waren blij dat we de laatste 10 km naar een fietspad langs het meer konden uitwijken. Het was er weer eentje zoals bijna alle fietspaden tot nu toe: de gedachte verdient een tien, maar de uitvoering blijft bij een mager viertje steken. Eerst nog redelijk brede en vlak neergelegde betonplaten, maar daarna smaller, hobbeliger en bakstenen. Het is tweerichtingsverkeer, je moet daarnaast het pad delen met joggers en wandelaars met honden en bij kruisingen met wegen heb je nooit voorrang. Een beetje behelpen, maar tenminste geen langsrazende auto's. We waren al ruim voor de middag bij ons motel voor de komende twee nachten, dus het was een mazzeltje dat ze de kamertoewijzing zodanig konden aanpassen dat wij er eentje kregen die al was schoongemaakt - en waar we dus gelijk in konden. 

Het was inmiddels geheel tegen de verwachtingen prachtig zonnig weer geworden, dus konden we op een terrasje lunchen. Daarna hebben we bij I-site kaartjes geregeld voor de bus die ons van en naar de Tongariro Crossing brengt. Jawel, morgen gaat het gebeuren! Taupo is een zeer toeristisch oord met flink wat attracties in de nabije omgeving. Een van de belangrijkste is Huka Falls, een spectaculaire waterval in de rivier die uit Lake Taupo stroomt en die in zijn eentje goed is voor bijna 15% van de elektriciteit die in Nieuw-Zeeland wordt opgewekt. Bij Huka Falls wordt de rivier door een nauwe doorgang tussen twee rotswanden geperst - er komt 200.000 liter water per seconde naar beneden, een prachtig gezicht. Terug naar Taupo hebben we de MTB-route genomen, geen goed idee. Smal, bochtig, hobbelig en hier en daar akelig steil, onze ongeveerde road-bikes zijn daar eigenlijk niet voor gebouwd. Met hier en daar een stukje lopen kwamen we toch heelhuids aan bij de volgende attractie, de Hot Springs. Het beekje zelf is veel te heet om in te zitten, maar waar het uitmondt in de ijskoude rivier zijn een paar plekken waar het prima uit te houden is. Het was wel aardig, maar erg druk met backpackers en er waren geen leuke poeltjes om lekker een tijdje in te soaken. Dat moet elders beter kunnen.

Totaal 2238 km