WT 16-17, 3 maart 2017 - Stranded in Paradise Backpackers, Tokomaru Bay, NZ - 43 + 5 km

Het was uitstekend toeven in het huis van Rick, de vriend van de eigenaars van Enz of the World Guesthouse. Eigenlijk vonden we dat we wel weer eens een rustdag hadden verdiend, maar daar leende Ruatoria zich echt niet voor. Dan maar een halve rustdag met alleen een ochtendetappe. Omdat het de laatste dagen 's middags toch wel behoorlijk warm was tijdens het fietsen (geen klacht hoor, slechts een constatering), zijn we vanmorgen maar iets sneller actief geworden dan de laatste dagen gebruikelijk was, zodat we om een uur of half negen op weg konden. Jum was er nog niet om het huis weer af te sluiten, maar die kwamen we op weg naar de hoofdroute tegen om hem nog even opnieuw te bedanken voor de geboden oplossing.

De etappe van vandaag was geheel volgens plan een korte en het was aanvankelijk bewolkt en koel, prima fietsweer dus. Er zou maar één flinke klim in het parkoers zitten, voor Te Puia Springs. Voordat we aan de voet daarvan aankwamen hadden we er al weer 200 hoogtemeters aan vals plat en kleine klimmetjes opzitten, dus helemaal vlak was de aanloop niet. Het was inderdaad een lange klim, maar minder steil dan de heuvels van gisteren en dus prima te doen. In Te Puia Springs was een cafeetje open waar ze goede koffie en heerlijke chocoladecake hadden. Daarna moesten we nog eventjes steil omhoog en toen dat achter de rug was, werden we getrakteerd op een heerlijke afdaling van een kilometer of acht. 

We kwamen al voor de middag aan in Tokomara Bay, een aan een prachtig en vrijwel uitgestorven zandstrand gelegen dorpje met aanmerkelijk meer charme dan Ruatoria en flink wat accommodatie. Toch sloeg ons de schrik even om het hart toen we meerdere bordjes met 'No Vacancy' zagen. Navraag bij het Holiday Park leerde dat het heel druk was in het dorp in verband met een crematie morgen, waarvoor mensen van heinde en verre hierheen zouden komen. Bij de iets verderop gelegen Te Puka Tavern vingen we ook bot, maar de eigenaresse schreef een drietal telefoonnummers op een briefje en gaf ons haar telefoon om mee te bellen. Bij nummer twee was het raak. De cabins waren al allemaal bezet, maar als we geen bezwaar hadden tegen het beklimmen van een trappetje, was er nog een plekje in de mezzanine. Leanne en Angus runnen een leuke guesthouse met een gezellige gezamenlijke ruimte en een prima geoutilleerde keuken. Ons zoldertje is aan de lage kant en we moeten best een eindje lopen naar het toilet; verder is het een geweldige plek.

Na de lunch en de boodschappen bij de plaatselijke FourSquare hebben we de zwemkleren aangetrokken en zijn we naar zee gewandeld - prachtig lichtblauw en zeer aangenaam van temperatuur. Een kilometer naar links en een halve kilometer naar rechts waren nog een paar mensen, maar verder hadden we het strand en de zee weer  helemaal voor onszelf. Geen haaien, geen kwallen, geen verraderlijke stromingen; hoe kan het toch dat de halve wereld hier niet op af komt?

We zitten na het eten en uitgebreide discussies over de EU, de Commonwealth en het Britse en Nederlandse koningshuis met onze Engelse medegasten Rob & Sue nu allemaal te lezen in de gezamenlijke ruimte, die hermetisch is afgesloten van de buitenlucht, want het paradijs heeft helaas één onvolkomenheid: er zijn wel muskieten.

Totaal 2778 km