WT 16-17, 7 april 2017 - bij Roger & Martha, 200 SW Diagonal Street, La Verkin, Utah, USA

Het was even wennen aan het moeten aanpassen van de plannen. Ik had eerst nog het idee om in ieder geval een deel van de etappe van vandaag te gaan fietsen (het stuk dat niet over I-15 ging), maar mijn linkerknie speelt ook wat op en ik was niet helemaal fit opgestaan, dus die gedachte heb ik maar laten varen. Na het ontbijt in Eureka ben ik nog wel op de fiets gestapt, 6 km naar Enterprise car rentals. Als je je auto niet online kunt boeken via rentalcars.com o.i.d. - dat werkt alleen voor de grotere steden in de VS - betaal je wel gelijk de hoofdprijs, maar ja, we hadden weinig keus. De fietsen moesten erin passen, dus we konden niet met een gewone personenauto volstaan. Er was bovendien weinig aanbod, dus ik was blij dat ze iets hadden dat groot genoeg was. Het is een Ford Expedition geworden, een pikzwart bakbeest dat heerlijk rijdt.

Om 11 uur hadden we alle spullen ingeladen en draaiden we met Marja achter het stuur de I-15 op. We reden door een alsmaar mooier en ruiger landschap, eerst een klein stukje door Arizona om vervolgens via de Virgin River Canyon in St. George in Utah aan te komen. Die stad ligt schitterend tegen een felrode steile rotswand aan die zich kilometers uitstrekt, terwijl de andere kant op de bergen allerlei streepjespatronen laten zien. Goedbeschouwd hoef je niet eens naar de nationale parken en andere beschermde federale of staatsterreinen toe, want de felgekleurde bergen en met name ook de enorme variatie in die kleuren vind je in dit gehele gebied. Het grote verschil is dat de nationale parken nagenoeg vrij zijn van bewoning, terwijl daar vlak omheen wel gebouwd mag worden.

Omdat we nu toch extra mobiel zijn, hebben we besloten om vanmiddag naar Zion National Park te rijden. Eerst hebben we onze overnachtingsplek opgezocht, waar eigenaar Roger druk in de weer was om nog een derde Airbnb-kamer klaar te maken voor de verhuur. Ze hadden het huis niet zo lang geleden gekocht en toen waren vloeren en muren dieproze, maar nu werd ook de laatste ruimte omgewerkt naar gebroken wit. Het huis is versierd met meerdere kunstwerken (gestileerde landschappen) van de vader van Roger die ook nog even binnen kwam wandelen. Hij is al 96, maar zeer vitaal - fietst nog bijna dagelijks. Het geheim is dat je gewoon moet blijven bewegen, ook al heb je 's ochtends bij het opstaan overal pijntjes - een hint naar ons?

Net als de meeste andere nationale parken is Zion wel erg druk geworden. Alle parkeerplaatsen in het park waren vol, dus we moesten de auto een eindje voor het park laten staan. Op zich geen enkel probleem, want er lopen de hele dag gratis shuttlebussen langs alle belangrijke bezienswaardigheden. Het is in Utah een uur later dan in Nevada, Mountain Time, en we wilden niet al te ver lopen vandaag, dus we hebben het sightseeen beperkt tot een wandeling langs de rivier richting the Narrows en een bezoekje aan Weeping Rock. Het is nog maar net voorjaar hier, de bomen staan nog lang niet vol in blad en de rivier staat nog behoorlijk hoog. 

Op aanraden van Roger hebben we vanavond -alweer voortreffelijk - gegeten in de Stagecoach Grille en het was al aardedonker toen we ons logeeradres weer moesten terugvinden - maar goed dat we daar vanmiddag al waren geweest......