WT 16-17, 11 april 2017 - New Western Motel, Panguitch, UT, USA - 48 km

Het was een bijzondere en heerlijke dag op de fiets. We waren heel blij met onze keuze om de lange en hier en daar steile klim te laten voor wat hij was en ons op de officiële route aan de andere kant van de afgesloten weg door Cedar Breaks te laten afzetten. Jeff van Brian Head Shuttles reed om kwart over tien voor bij de Abbey Inn in zijn 15-persoons bus waar een van de banken uit was verwijderd. Al onze bagage, de Bob-yak en de fiets van Marja werden vlot naar binnen geschoven en mijn fiets ging op het fietsenrek voorop de bus. Jeff verdient zijn brood met het vervoeren van skiërs in de winter en mountainbikers in de zomer, voornamelijk naar het wintersportoord Brian Head, op zo'n 3000 m hoogte. Het skiseizoen loopt komend weekend af, maar toen we er vanochtend langskwamen waren de liften nog volop in bedrijf. 

Jeff zette ons iets voorbij het hoogste punt van de pas af op een plek waar alleen de doorgaande weg al sneeuwvrij was; daarbuiten had je ski's of een snowmobile nodig want er lag nog wel een metertje. Hij bood nog aan om ons helemaal naar onze eindbestemming te brengen, maar we waren goed aangekleed om de kou te weerstaan en het viel eigenlijk nog wel mee. Er scheen een waterig zonnetje en we hadden de wind in de rug. De weg ging tamelijk geleidelijk omlaag met af en toe een klein hobbeltje erin, zodat we regelmatig even moesten bijtrappen. Het was echt kicken; naar beneden zoeven door een winterlandschap over een prima weg, vrijwel zonder ander verkeer. Schitterende uitzichten over een verstilde wereld, waar het voorjaar nog moet beginnen. De kleuren zijn uiteraard wat fletser dan in de zomer of herfst, maar mooi was het. 

Na een km of 10 kwamen we langs een groot lavaveld, waar we een bergmarmot zagen rondscharrelen; op wat vogels na het enige levende wezen dat we gespot hebben. Tot Marja's onuitsprekelijke genoegen zijn de beren kennelijk nog niet uit hun winterslaap ontwaakt, dus daar hoefden we ons geen zorgen over te maken. Naarmate we afdaalden liep de temperatuur steeds iets op, van vlak boven nul to uiteindelijk een graad of 16, dus we konden op zeker moment het winddichte Jack uitdoen en ook de muts en de hoofdband waren niet meer nodig. 

Panguitch kwam al vrij vlot in beeld, een typisch cowboystadje van zo'n 1500 inwoners, waar veel winkels helaas met moeite het hoofd boven water kunnen houden. Er is wel flink wat accommodatie vanwege het nabijgelegen Bryce Canyon en het was druk in Cowboy's Smokehouse waar we vanavond een smaakvolle steak hebben gegeten. Morgen moeten we zelfstandig wat meer hoogtemeters gaan overwinnen dan vandaag.

Totaal 285 km