WT 16-17, 12 april 2017 - Bryce Pioneer Village, Tropic, UT, USA - 68 km

Het lijkt alweer een hele tijd geleden dat we op het Zuidereiland met Eddy uit Onderdendam fietsverhalen uitwisselden. Alledrie hadden we de Verenigde Staten op de fiets overgestoken, wij de TransAmerica, Eddy de Southern Tier. En we waren het er roerend over eens dat die tocht een ervaring was om nooit te vergeten. Op de een of andere manier lukte het niet om in Nieuw-Zeeland datzelfde gevoel weer te krijgen. We filosofeerden erover waar dat aan lag: het drukke verkeer op te smalle wegen, het tot in de puntjes geregelde toerisme of het weer? 

Inmiddels, na een aantal dagen op de fiets hier, weet ik het. Het landschap hier is zo overweldigend en zo uitgestrekt. Je kijkt met open mond naar de wide open spaces met prachtig gekleurde bergen rondom en je verbaast je erover hoe ver je soms kunt kijken zonder een huis of ander teken van leven te ontdekken. Buiten de grote steden lijkt het leven hier wel stil te staan, de dorpjes en stadjes zijn van een aangename rommeligheid en alles gaat er heerlijk gemoedelijk aan toe. Dat alles maakt fietsen hier zo bijzonder. En het gevoel van de TransAm in 2012 is weer helemaal terug: op onze eerste fietsdag, in Valley of Fire, gisteren door dat uitgestorven besneeuwde gebied en vandaag de spectaculaire Red en vooral Bryce Canyons. Het besef dat je daar op je fietsje doorheen rijdt, maakt dat je je heel nietig voelt en onder de indruk van de grote, prachtige wereld om je heen. 

Voor het bezoek aan Bryce Canyon National Park moesten we wel wat doen. Eerst vanuit Panguitch 40 km fietsen, veelal bergop, niet zo steil, maar wel continu. Henk had wat research gedaan en had ontdekt dat er in het park, net als in Zion, een shuttlebus loopt, wat ons in staat zou stellen om in een halve dag toch een groot deel van het park te zien. Helaas, toen we bij de bushalte aankwamen, bleek dat die service overmorgen pas weer begint. En dat terwijl het al best druk was in het park, waardoor er dus heel veel auto's rijden. Gelukkig was er ook een meevaller. Al na een km of 15, aan het begin van Red Canyon was er zo te zien nog niet zo lang geleden een prachtig fietspad aangelegd, dat helemaal doorloopt to in Bryce Canyon NP en dat bracht ons naar een aantal uitzichtpunten. We moesten nog wel een aantal mijlen klimmen, maar de beloning was zoet. 

Allebei hadden we Bryce Canyon in het verleden al eens bezocht, maar als je er dan voor staat, is het weer net zo mooi. Die kleuren, die vormen en alweer de gigantische omvang ervan, vervelen nooit. We wandelden over een steil pad naar boven om vanaf verschillende hoogten de gorge in te kijken, zodat Henk er een heleboel foto's van kon maken. We werden er nog aangesproken door een Amerikaanse met Nederlandse ouders. Trots vertelde ze dat Epke Zonderland een neef van haar is. 

Toen we uitgekeken waren in het park, moesten we nog een stukje door naar Tropic, het eindpunt voor vandaag. Dat ging bergaf lekker makkelijk. Vlak buiten het park stopten we nog een paar keer omdat ook daar nog veel moois te zien was. Bryce Pioneer Village is een groot complex met motelkamers, cabins, kampeerplaatsen en een restaurant, Showdown. Ze hadden er live muziek, dus het leek ons gezellig om daar een wijntje te drinken en wat te eten. Helaas.. this is Utah. Drank kun je alleen in speciale winkels kopen en voor restaurants gelden strenge vergunningsvoorwaarden. Showdown mocht dus pas vanaf 1 mei a.s. weer alcohol serveren. Jammer. Een drankje bij het prima eten had wellicht het luisteren naar het matige optreden van de countryzanger wat aangenamer gemaakt. Nu aten we maar snel ons bordje leeg om te kijken of er ergens nog een café open was. Ook dat bleek niet het geval, maar Henk kon nog wel een blikje bier kopen voor op de motelkamer. 

Totaal 353 km