WT 16-17, 17 april 2017 - Cowboy Country Inn, Escalante, UT, USA

Vandaag hadden we nog een tweede aanrader van Ellie op het programma staan: de wandeling naar Lower Calf Creek Falls. Toen we om een uur of acht wakker werden was het bewolkt, maar de zon kwam er al snel door. Het weer is hier sowieso de laatste dagen vrijwel perfect: zonnig, overdag tussen de 20 en 25 graden en 's nachts lekker koel, inmiddels geen vorst meer. Het paasweekend is voorbij (ze doen niet aan tweede Paasdag in de VS), dus de meeste Amerikanen moeten weer aan het werk. In ons motel waren gisterenavond lang niet alle kamers meer bezet, maar de wandeling naar de waterval is kennelijk populair, want het was behoorlijk druk op de parkeerplaats bij het begin van de route. We waren de enige buitenlanders op de lijst van vandaag; invullen verplicht, maar ik geloof niet dat ze het traject 's avonds controleren op achterblijvers. 

De wandeling is ongeveer 10 km lang, redelijk vlak met hier en daar een stukje klimmen, maar toch behoorlijk zwaar omdat je voortdurend door mul zand loopt te ploegen. Het traject langs de beek door de diepe vallei is prachtig en je kunt ook een educatief foldertje meenemen, waarin uitgelegd wordt wat er onderweg allemaal te zien is en hoe de vallei tot stand gekomen is. In de middeleeuwen is het dal lange tijd bewoond geweest door de Fremont-stam. Ze waren voornamelijk jagers-verzamelaars maar verbouwden ook mais, bonen en pompoenen in de vallei, die ze 's winters opsloegen in grotten in de rotswand. Hier en daar zijn nog fraaie rotssschilderingen bewaard gebleven. Calf Creek is een snelstromende, glasheldere beek waar flink wat forel in zit. De beek valt 's zomers niet droog en diep tussen de hoge rotswanden blijft het ook 's zomers redelijk koel, waardoor de vallei ongebruikelijk groen is voor deze streek. De waterval aan het begin van het dal is een meter of 40 hoog en komt in een meertje terecht. Het water in het meertje is het hele jaar door gruwelijk koud, maar dat belet veel mensen niet om een duik te nemen en zelfs tot vlak onder de waterval te zwemmen. Ik vond het al redelijk dapper van mezelf om er een stukje doorheen te waden zodat ik een paar plaatjes kon schieten van de kleurige 'weeping wall' waar voortdurend een beetje water af druipt.

Eenmaal terug bij de auto was het al ruim lunchtijd, dus we zijn doorgereden naar Boulder voor een flinke maaltijd bij de Burr Trail Grill, waar onze gastvrouw van gisteren, Ellie, ook aan het werk was. Bij het uit de auto stappen voelden we allebei dat we al aardig wat hadden gedaan - stijve benen en pijnlijke knieën. Eerlijk gezegd denk ik dat fietsen veel milder voor de gewrichten is dan wandelen, als je tenminste geen 25 kg bagage een steile helling op hoeft te zeulen. Na de lunch hadden we nog net tijd voor een tweede uitstapje: met de auto Boulder Mountain op. Dat is een pas uit onze fietsroute die tot 2900 m gaat en waarvandaan je schitterend uitkijkt over alweer een Nationaal Park, Capitol Reef. 

Morgen gaan we eerst een klein stukje terug en dan naar het zuiden, Arizona in. We hoeven pas over ruim  drie weken in Denver te zijn, dus we kunnen ons nog wel wat omwegen veroorloven.