WT 16-17, 21 april 2017 - Grand Canyon Inn & Motel, Valle, AZ, USA - 30 km

Het voordeel van rondreizen met een auto is dat je een veel grotere actieradius hebt dan met de fiets en dus ook veel meer plekken kunt bezoeken dan wanneer je met de fiets onderweg bent. Daartegenover staat echter het risico, zeker bij mij, dat je van hot naar her scheurt om ook daadwerkelijk naar al die mooie plekken toe te gaan. De afgelopen dagen deden we elke dag wel twee topbestemmingen aan en dan ligt de verzadiging op de loer. 

Vandaag was wat dat betreft een aangename trendbreuk. We hebben een groot deel van de dag uitgetrokken voor een rustig fietstochtje langs het deel van de South Rim van de Grand Canyon waar je met de auto niet mag komen. Om dat te kunnen doen, moest ik wel eerst mijn achterband opnieuw vervangen. Eigenlijk moest ik er al in Indonesië om de paar dagen wat lucht in pompen, maar het was tot nu toe steeds net niet erg genoeg om in te grijpen. Vorige week, tijdens de etappe naar Escalante, liep de band plotseling veel sneller leeg. Aan de buitenband was niks te zien of te voelen, maar ook met een nieuwe binnenband was het probleem niet opgelost. Er bleek een minuscuul gaatje in te zitten, vermoedelijk veroorzaakt door een stukje staaldraad uit een vrachtwagenband, waarmee de vluchtstroken in de VS bezaaid liggen. De laatste reservebinnenband houdt zich tot nu toe gelukkig uitstekend.

Nadat we de auto vlak bij Grand Canyon Village hadden geparkeerd, hebben we eerst even bij het station gekeken, waar net op dat moment een trein van de Grand Canyon Railway binnenkwam. Op het bordes van de voorste wagon stonden, behalve de conducteur, twee mannen in volledige Western-uitrusting. Als we het goed begrepen hebben wordt de trein onderweg naar de Grand Canyon elke keer 'overvallen' door een outlaw te paard en moet de Marshal eraan te pas komen om de passagiers te ontzetten. Vervolgens zijn we over de Hermit Road naar Hermits Rest gepeddeld, heen en terug zo'n kilometer of 30. De mooie, heuvelachtige en stille weg voert regelmatig vlak langs de rand van de canyon en er zijn minstens een dozijn plekken waar je even kunt stoppen om te genieten van het uitzicht. Op de uitkijkpunten met een bushalte waren wel wat mensen en af en toe zag je een paar wandelaars op de Rim Trail. Het was genieten op de fiets. Marja's knie protesteerde wel een beetje, maar lang niet zo erg als een week geleden. Voor herhaling vatbaar dus!