WT 16-17, 25 april 2017 - Travelodge Motel, Holbrook, AZ, USA

Na drie dagen in en om Flagstaff was het weer de hoogste tijd om pad te gaan, ditmaal over I-40 naar het oosten. We daalden al weer snel de woestijn in vanuit het alpiene landschap dat Flagstaff kenmerkt. Bijna oneindige uitzichten in een verder vrijwel leeg land, waar alleen af en toe een lange goederentrein doorheen reed. Het weer was wel heel anders dan de afgelopen dagen, bewolkt met verderop af en toe een bui en een stuk koeler dan gisteren. De interstate is oersaai, maar het schiet wel lekker op, dus we waren al ruim voor de middag in Holbrook. Dat is een onooglijk oord langs de alweer historische route 66, de oude hoofdroute van Los Angeles naar Chicago. Omdat het vlakbij een nationaal park ligt, heeft het wel flink wat motels, een grote Safeway en een goed informatiecentrum annex museum. Bij de Safeway zagen we een oude cowboy die zo uit een Western zou kunnen zijn weggelopen, laarzen, hoed, spijkerbroek met bretels en een riem met een flinke revolver in de holster, dat mag hier kennelijk gewoon. Toen hij ook nog eens in een knalgele oude pick-up truck stapte, heb ik hem toch maar even vereeuwigd - had hij geen enkel bezwaar tegen. Hij vertelde een verhaal over zijn eigen truck en het nut van de grille van auto's - heel handig om biefstuk of wild op te roosteren boven een kampvuur als je in de woestijn overnacht, behalve als je een Japanse auto rijdt waar de grille van plastic is ;)

Dertig kilometer ten oosten van Holbrook ligt Petrified Forest National Park. We hadden al een paar keer eerder op kleine schaal versteende bomen gezien, dus onze verwachtingen waren niet vreselijk hooggespannen. Dat bleek volledig onterecht, want wat weer een juweel van een bestemming. Er zijn niet alleen enorme hoeveelheden goed bewaard gebleven versteende bomen te bewonderen in de meest prachtige kleuren, het landschap is ook nog eens onvoorstelbaar mooi. Vijf kilometer voordat je er bent rijd je nog door de groene heuvelachtige halfwoestijn met hier en daar een drooggevallen beekdal; maar in het park zelf gaan alle kleurregisters weer open - the painted desert. Ik las gisteren ergens dat veel mensen vinden dat het gebied waar we we nu al een week of drie vertoeven op veel plaatsen een bijna buitenaards karakter heeft, zo bizar zijn alle kleuren en vormen. We zijn het dan ook nog lang niet zat en gaan morgen het deel van het park bezoeken waar die painted desert zich nog uitbundiger moet manifesteren. De regen van vannacht en vanmorgen is morgen hopelijk nog niet helemaal weer verdampt in de snoeiharde wind, want die heeft de kleuren nog extra verlevendigd. Dit NP is duidelijk 'off the beaten track' dus heerlijk rustig. We willen daarom fietsen vanaf de noordelijke ingang, maar dan moet ik morgen vroeg wel weer een nieuwe binnenband monteren en eerst zien te achterhalen waar de vlijmscherpe boosdoener zit die me nu al drie binnenbanden heeft gekost.

Holbrook had vanavond nog een aangename verrassing in petto, in de vorm van Mesa Italian Restaurant, slechts een paar honderd meter van ons motel. Marja pakt Tripadvisor er altijd even bij als we op een nieuwe plek aankomen en daar stak deze redelijk authentieke Italiaan er terecht met kop en schouders bovenuit.