WT 16-17, 27 april 2017 - Kokopelli Inn, Bluff, Utah, USA

We hebben Koningsdag op passende wijze gevierd vandaag, in het meest oranje park dat we tot nu toe hebben bezocht, Monument Valley - officieel Monument Valley Navajo Tribal Park op de grens van Arizona en Utah. 

Na een prima ontbijt in het bij de Days' Inn horende restaurant moest er eerst een flink stuk worden gereden, in zijn geheel door de Navajo Nation. Dit reservaat is zo groot dat Nederland er bijna twee keer in past en er wonen slechts een kleine 200.000 mensen. Het gebied is arm, meer dan 40% werkeloosheid en de dorpjes ogen rommelig en tamelijk haveloos, maar je ziet op allerlei plaatsen wel nieuwbouw en dat ziet er een stuk beter uit. De Navajo's hebben een flinke mate van autonomie en zijn goed georganiseerd, met een eigen president en regering en een kantoor in Washington DC.  

De eerste 50 km waren voor Arizona/Utah begrippen tamelijk saai - golvend landschap met hier en daar een boerderij. Het was wel behoorlijk groen, vooral dankzij de jeneverbessen die het in Oost-Arizona voortreffelijk doen. Daarna kregen we weer een keur aan kleurrijke rotswanden voorgeschoteld en bijna oneindige uitzichten. De eerste contouren van Monument Valley waren al minstens een uur voordat we er waren te zien. 

Wellicht zonder het zich te realiseren heeft iedereen wel eens foto's gezien van deze karakteristieke oranjerode rotsformaties die jaarlijks meer dan drie miljoen bezoekers trekken. Er worden drie typen onderscheiden. In volgorde van mate van erosie zijn dat achtereenvolgens mesa's (grote tafelbergen), buttes (spreek uit 'bjoets', losse bergen met een afgeplatte top) en spires (naaldvormige rotsen), die in een weidse vlakte liggen. Met uitzondering van het bezoekerscentrum, met flink hotel, restaurant en souvenirwinkel, is het gebied nog vrijwel ongerept. Er loopt alleen een erbarmelijk slechte onverharde weg langs een aantal van de mooiste rotsformaties. Als je verder het achterland in wilt, mag dat alleen met een gids. Vanuit het bezoekerscentrum heb je al een schitterend uitzicht, een stukje erdoorheen rijden voegt toch echt wel iets toe. Veel mensen deden dat achterop een pick-up truck, maar dat moet geen lolletje zijn geweest met de harde wind en het bijbehorende stof van vandaag.

Ook het laatste uur van de trip van vandaag voerde door een indrukwekkend en gevarieerd landschap, waarin je nog weer allerlei uitstapjes kon maken. Een van de afslagen brengt je in 'Valley of the Gods'. Bluff, het eindstation van vandaag, is een stadje in het dal van de San Juan-rivier, eind 19e eeuw gevestigd door de Mormonen. Het historische centrum en het fort zijn goed bewaard gebleven, kortom nog van alles te bekijken hier.