WT 16-17, 1 mei 2017 - Moab Valley RV Resort, Moab, UT, USA - 60 km

Vanmorgen toen we wakker werden was het koud en geheel bewolkt, maar het knapte al snel op. Tegen de tijd dat we alle voorbereidingen afgerond hadden was het hier in Moab al lekker opgewarmd en zonnig. Ik had gisteren een nieuwe buitenband aangeschaft die een maatje smaller was dan wat er eerst omheen zat - de keuze was beperkt - dus de nieuwe band moest om het voorwiel. Toen de buurman op de camping mij zag zwoegen met mijn handpompje, kwam hij onmiddellijk langs met zijn eigen professionele pomp en dat scheelde een hoop zweetdruppels. Jordan was speciaal voor het mountainbiken een lang weekend overgekomen uit Sisters, Oregon, terwijl het daar ook al zo prachtig is. Het reparatiewerk had ditmaal wel het gewenste effect, dus niets stond een lekker dagje fietsen meer in de weg.

Canyonlands NP telt drie verschillende gebieden, middels diepe kloven van elkaar gescheiden door de Colorado en de Green River. Twee van die gebieden zijn goed bereikbaar, Needles, waar we gisteren zijn geweest, en het wat hoger en noordelijker gelegen Island in the Sky. We zijn eerst met de auto naar het Visitor Center gereden en zijn daar op de fiets gestapt. Hoewel ook schitterend, is het park bij lange na niet zo druk als bijvoorbeeld Zion en de Grand Canyon. Island in de Sky is een hoogvlakte op zo'n 2000 m, zeker niet helemaal vlak maar prima te doen. De eerste tien kilometer van de route vang je maar af en toe een glimp op van het natuurgeweld dat zich over de rand van die hoogvlakte manifesteert, maar daarna word je aan alle kanten op spectaculaire vergezichten getrakteerd. De kloven lopen in een paar etappes naar beneden. Eerst is er een steile rode wand en dan een tamelijk vlak deel, dat uit harde, vrijwel witte zandsteen bestaat. De beide rivieren hebben zich in de loop van miljoenen jaren ook hier een weg doorheen gebaand en lopen dus nog weer een stuk dieper naar beneden. Hoewel het beeld af en toe doet denken aan de Grand Canyon zijn er toch ook grote verschillen. Hier krijg je er als bonus nog wat extra decorstukken in de vorm van besneeuwde bergketens op de achtergrond bij - puur genieten dus. De enige klacht die we hebben, is dat de levende have die we onderweg zien vooral uit loslopend vee bestaat. Marja hoopt nog steeds dat we een bobcat of een poema spotten en daarnaast heeft ze haar zinnen gezet op de thorned lizard, maar dat wil nog niet lukken. Vandaag zagen we wel weer regelmatig andere hagedissen en er stak vlak voor ons een coyote over, ook mooi om te zien.

Het fietsen ging prima, Marja's knie is duidelijk aan de beterende hand en alle banden bleven hard. We vinden het zelf heel relaxt zo rond te peddelen zonder bagage, maar we worden regelmatig gecomplimenteerd door andere toeristen, die het maar wat stoer vinden dat wij hier niet-gemotoriseerd rondrijden. Het is nog even afwachten hoe de lijven morgenvroeg voelen, maar wellicht gaan we Arches NP ook (deels) fietsend verkennen.