WT 16-17, 4 mei 2017 - Sofia Retreat and Event Center, Dolores, CO, USA - 45 km

Vannacht was het koud, rond het vriespunt, maar vanmorgen warmde het al snel op naar een graad of 22, met een strakblauwe lucht. Mooi weer om een fietstochtje te maken. Vanuit ons hotel naar het noorden kon je een mooi rondje rijden, maar die route hadden we gisteravond met de auto getest om te zien hoe de onverharde gedeelten erbij lagen. Het was prachtig, door het bos en met flink wat klimmetjes, maar we zouden 14 mijl over deels erg slechte grindwegen moeten rijden en dat is net te gek. We zagen onderweg hele roedels elks en deer, zo mooi. Helaas lieten ook nu de beren, de bobcats en de lynxen - die heb je hier ook! - zich niet zien. We blijven ernaar uitkijken, Just!

Een wat minder uitdagend fietstochtje dan maar, op en neer naar Cortez, een vrij grote stad, waar Mary, de eigenaresse van de lodge, opgewonden over vertelde dat ze er zelfs een Walmart hebben en leuke restaurants om te lunchen. Eerst gingen we langs het Visitor Center in Dolores voor een kaart van Colorado. Wij bleken de eerste bezoekers van het jaar te zijn en daarom vroeg de medewerkster met de wonderschone naam Rocky Moss ons of ze ons op de foto mocht zetten. Zelf bedankte ze daarvoor, ze stond slecht op foto's, vond ze. 

Cortez vonden wij drie keer niks. Het is niet veel meer dan een aaneenschakeling van winkels, inderdaad de Walmart en een hele verzameling fast food ketens, en daartussen beweegt zich een drukke stroom auto's en vrachtwagens. Als je goed keek, waren er gelukkig ook wat kleinere tentjes, zoals The Pie Maker Bakery. Daar hadden ze lekkere koffie met taart. Henk had op de nieuwe kaart een andere weg gezien om terug te fietsen, de Lebanon Road. Anders dan de heenweg, die vrijwel voortdurend naar beneden ging, moesten we nu heel wat heuvels op en wat minder neer. We reden door boerenland, met schapen, lama's en koeien in de wei. Het voorjaar is hier nog maar net begonnen, dus de blaadjes aan de bomen zijn nog erg pril groen. Ik had al vaker tegen Henk gezegd dat hij ook eens de rommeligheid van het Amerikaanse platteland op de foto moest zetten. Je staat er versteld van wat mensen allemaal op hun erf hebben staan: alle auto's en trucks die ze vanaf pakweg 1960 hebben gehad, overblijfselen van oude huisjes en schuren, landbouwwerktuigen en heel veel losse spullen. Dat alles contrasteert erg met de frisse voorjaarsbloemen en de vele verse lammetjes in de wei. Maar ja, iedereen heeft hier ruimte genoeg om zijn huis en men lijkt geen last van de troep te hebben. 

Terug in Dolores om half 3 hebben we wat boodschappen gedaan en toen begonnen we aan de laatste steile klim naar het hotel. Daarna hadden we wel wat rust verdiend, vonden we, en wat lekkere hapjes op de kamer. Nu zijn we weer terug van een bezoek aan de Mexicaan voor het avondeten. Ik ben niet zo dol op dat eten, maar je hebt hier weinig keus. De ceviche tostada, de enchilada's en de fajitas smaakten gelukkig allemaal uitstekend.