WT 16-17, 23 mei 2017 - Days Inn, Thermopolis, WY, USA - 70 km

Vandaag waren de omstandigheden eindelijk weer eens bijna perfect voor een fietstocht. Prima weer, schitterende omgeving en een relatief rustige weg met brede vluchtstroken. Het enige dat ontbrak was de mogelijkheid om een rondje te rijden, wat nog net iets leuker is dan op en neer.

Een fietsdag begint natuurlijk met een stevig ontbijt. Bij de Days Inn ontbreekt helaas het wafelijzer, maar er staat wel zo'n grappige instant American pancakes machine. Druk op de knop, uit een zak komt twee keer een afgemeten hoeveelheid beslag en de pannenkoeken worden op een transportbandje in twee minuten tijd goudbruin gebakken. Niet zo lekker als bij een echte diner, maar goed te eten. Verder is er naast yoghurt en fruit vooral zoete keuze - zeker als je de voorverpakte kaasomelet aan je voorbij laat gaan.

Om een uur of tien waren we klaar met alle voorbereidingen en konden we op pad. Vanwege het zoekgeraakte heuptasje heb ik momenteel geen spullen om een lekke band te wisselen, dus maar hopen dat dat goed gaat tot we weer bij een grotere plaats met een fietsenmaker komen. De route van vandaag voerde langs de Big Horn rivier geleidelijk omhoog door de smalle Wind River Canyon naar de stuwdam van Boysen Lake. Onderweg was er één obstakel, opruimwerkzaamheden nadat een deel van rotswand op de weg was beland. De flag-man vertelde dat alle regen en sneeuw van de afgelopen winter alleen al op deze weg ruim 30 aardverschuivingen heeft veroorzaakt. Voordeel  van diezelfde weersomstandigheden is dat alles groen is en er heel veel mooie bloemen te bewonderen zijn. We hadden op de heenweg een lichte wind in de rug, dus het voelde of we amper hoefden te klimmen, maar de terugweg ging ondanks de inmiddels iets aangetrokken tegenwind toch nog net iets gemakkelijker.

Tegen half drie waren we weer terug in Thermopolis, precies op tijd voor een degelijke lunch bij het Black Bear Cafe. Daarna hebben we nog een rondje door Hot Springs State Park gemaakt. Behalve de hot springs kun je nog restanten van vroegere thermische activiteit bekijken en er loopt een kleine kudde bisons rond, die zich vandaag op veilige afstand boven op een heuvel lieten bewonderen. Over het grote silica-terras loopt een wandelroute op houten vlonders, van waaraf je - ondergedompeld in de geur van rotte eieren - de bijbehorende fraai gekleurde algen kunt bewonderen. Al vaak gezien, maar het blijft fascinerend. Er zijn drie baden in het park, twee commerciële die al stammen van voor de tijd dat het gebied beschermd werd en eentje met park ranger, waar je gratis 20 minuten mag soaken in het heilzame water dat een temperatuur van 40 graden Celsius heeft. Langer is niet verantwoord en het was zo warm dat we er ook echt wel weer uit wilden.

Vanavond hadden we nog net voldoende puf voor een hapje eten bij de lokale Thai. Marja was zo te spreken over de groene curry met avocado en garnalen, dat deze thuis op het menu komt te staan. Mijn mango fried rice smaakte ook prima, maar dat soort combinaties van zoet en hartig komen bij M niet door de ballotage ;)