WT 16-17, 29 mei 2017 - Ramada - Bismarck, Bismarck, ND, USA

Eigenlijk hadden we vandaag weer willen fietsen, ditmaal een rondje van 60 km door het zuidelijke deel van Theodore Roosevelt NP, maar het weer wil nog niet echt meewerken. Vanmorgen hadden we de fietskleding wel vast aangetrokken in de hoop dat het zou meevallen, maar bij aankomst in het park waaide het nog steeds minstens 'krachtig' en was het niet warmer dan een graad of dertien. Het was gelukkig wel droog en de zon scheen regelmatig, dus toen hebben we het plan maar aangepast: rondje met de auto en af en toe een stukje lopen. 

Hoewel iets minder kleurrijk dan het noordelijke deel, waren de Badlands ook vandaag weer buitengewoon fraai en ondanks de nationale vrije dag van vandaag was het er heerlijk rustig. Daarnaast hebben ze hier een aanvullende attractie, prairiedog towns. Zo'n town bestaat uit een weiland met tientallen zandhopen met gaten erin, de holen van de familie (zwartstaart)prairiedog. Onder de grond bevindt zich een ingewikkeld netwerk van onderling verbonden holen en er zijn altijd meerdere in- en uitgangen om te kunnen ontsnappen aan hun eventuele belagers. Boven de grond zijn ze het meest kwetsbaar, dus er staan er altijd een paar op de uitkijk. Zodra er gevaar dreigt, wordt er hard gefloten en bij de tweede keer fluiten gaan ze hun holen weer in. Als er geen gevaar is liggen ze lekker in de zon, vreten ze zich vol met het voorjaarsgras, vlooien ze elkaar of rennen ze achter elkaar aan. We hebben een hele tijd bij die grappige beestjes staan kijken en er uiteraard een handvol plaatjes van geschoten.

Een van onze wandelingetjes ging door het gebied waar in de vorige eeuw 25 jaar lang een brand heeft gewoed in een ondergrondse steenkoolader. Waar het verwijderen van fossiele brandstoffen uit de bodem in Groningen tot aardbevingen leidt, ging het opbranden van de steenkool hier gepaard met grondverzakkingen en kleine aardverschuivingen. Soms werden het ook aan het oppervlak erg warm, waardoor de vegetatie ter plekke het loodje legde. Inmiddels is er niet heel veel meer van te zien, maar de wandeling was toch wel spannend omdat we een fors uit de kluiten gewassen mannetjesbizon op ons pad troffen. Geen beest om de confrontatie mee aan te gaan en na de waarschuwingen van gisteren hebben we besloten tot een omtrekkende beweging om weer bij de auto te komen.

Bij de ingang van het park ligt het leuke westernstadje Medora, waar het toeristenseizoen nog wel op gang moet komen. Gelukkig was het Cowboy Cafe al wel open, waar we in een sfeervolle ambiance twee prima sandwiches kregen voorgezet. Daarna was het nog twee uur rijden naar de hoofdstad van North Dakota, Bismarck, door een groen groen prairielandschap. We maakten alleen nog een stopje in New Salem, dat zichzelf op de kaart heeft gezet met het grootste standbeeld van een Holstein koe (bij ons beter bekend als Friese zwartbonte koe) van de hele wereld.