WT 16-17, 31 mei 2017 - Larry & Arlys, Chamberlain, SD, USA

Het was vandaag nog anderhalf uur rijden door een steeds bekender wordende omgeving voordat we bij Larry & Arlys aankwamen. Omdat we eerst nog even in Pierre moesten wachten tot de fietsenmaker openging (om 11 uur!) waren we precies op tijd voor het middageten. We werden enthousiast onthaald door mijn nog altijd zeer vitale gastouders en een van de twee hondjes in huize Abernathy. Arlys heeft al jaren een magnetische aantrekkingskracht op verwaarloosde honden en katten - die dankzij haar goede zorgen een plezierig leven krijgen. Momenteel heeft ze naast de twee honden nog zes katten onder haar hoede. 

Larry en Arlys zijn inmiddels allebei 79 jaar oud en hoewel het niet echt meer hoeft, werken ze nog steeds. Larry is beheerder van een flink wooncomplex voor mensen met een sociale indicatie, maar het leeuwendeel van het werk gaat in hun camping zitten. Happy Campers Campground is uitgegroeid tot een mooie groene camping met meer dan 150 plaatsen voor (sta)caravans en 70 opslagruimtes. De laatste zijn strategisch langs de niet al te drukke snelweg geplaatst waardoor ze samen met de tientallen bomen een aardige geluidswal opleveren. Op tien plekken voor passanten na zijn het allemaal seizoenplaatsen en er is ook een leuk veldje met een paar overdekte picknicktafels voor kampeerders. De meeste bomen komen uit de eigen tuin van Arlys. Ze heeft groene vingers en telkens als er iets opkomt in de tuin wordt dat vertroeteld en overgezet naar de camping als het groot genoeg is.

We hebben eerst een flink deel van de middag bijgepraat over de familie, mensen die ik ken in het dorp, en enigszins voorzichtig ook over politiek. Hoewel Larry lang Democraat is geweest heeft hij op Trump gestemd en hij is nog niet teleurgesteld. De mensen op het platteland vinden 'Washington' maar een geldverslindende en nutteloze kliek. Ze zijn blij met een onconventionele president die niet tot die kliek behoort en  die zijn verkiezingsbeloften nakomt. De negativiteit van de linkse media wordt afgedaan als kinnesinne en 'fake news' en dat de rest van de wereld het maar niks vindt zal ze worst wezen. 

Daarna zijn we met de auto op pad gegaan, eerst door het dorp en daarna naar de camping. Er is in Chamberlain niet veel veranderd. Het slaperige dorpje aan de Missouri telt zo'n 2700 inwoners, ongeveer net zo veel als toen ik hier 45 jaar geleden woonde. Er zijn wel veel meer motels dan destijds, die 's zomers gevuld zijn met toeristen die hier komen vissen en watersporten op Francis Case Lake, een van de stuwmeren in de Missouri. Verder gaat alles hier rustig zijn gangetje en dat zal vast nog lang zo blijven. We hebben gegeten in Charlie's Restaurant & Bar, een echte Pop & Mom Diner, waar de tijd ook grotendeels heeft stilgestaan. Niet helemaal, want de hoofdgerechten worden opgeleukt met een modern blaadje kale (boerenkool) en je kunt tegenwoordig een glaasje wijn of een ambachtelijk biertje bij het eten krijgen!