WT 16-17, 6 juni 2017 - Eric Klepinger's place, Duluth Township, MN, USA

We hadden voorlopig even genoeg prairielandschap gezien en werden vandaag op onze wenken bediend. De streek waar we doorheen reden is gevormd door het zich terugtrekkende en smeltende landijs na de laatste ijstijd. Dat heeft geleid tot rivieren en meren, dus sowieso was er al wat meer groen. Het noordoosten van Minnesota is zelfs heel erg bosrijk. Vanmorgen was dat vooral loofbos maar in de omgeving waar we nu verblijven zijn er ook flink wat naaldbomen, wat het landschap een Scandinavisch aanzien geeft. 

Het is grappig om te zien dat de Europese migranten uit de 18e en de 19e eeuw hier in de VS weer gesetteld zijn in streken die lijken op het vaderland dat ze zijn ontvlucht. Zo zie je in de vlakke landbouw- en veeteeltgebieden van bijv. Iowa, Wisconsin en het zuiden van Minnesota veel Nederlandse achternamen en in de bosrijke gebieden dichter tegen de Canadese grens aan tref je vaak mensen met Noorse en Zweedse voorouders.

Na een rustige rit van zo'n 350 km zijn we nu beland aan de noordoever van het Bovenmeer (Lake Superior), in oppervlakte het grootste zoetwatermeer van de wereld. Die enorme plas water wordt zelfs hartje zomer niet warmer dan een graad of 13-14 en zorgt voor een koel klimaat in een (smalle) strook langs de oever. De natuur is prachtig en het is daardoor wel enigszins toeristisch, met campings, resorts en cottages langs het meer. Hopelijk is het weer morgen net zo fraai als vandaag, want er zijn op meerdere plekken verharde fietspaden aangelegd waarover we de omgeving verder willen verkennen.

We overnachten in het gastenverblijf van Eric Klepinger, een leuke, progressieve Amerikaan met Italiaanse roots, die zijn brood verdient als illustrator en kunstenaar. Hij heeft hier een mooi plekje in het bos, vlak langs het meer, dat Marja via Airbnb heeft gevonden. Hij vertelde dat de wilde natuur tot in de tuin komt hier, elanden, herten, beren, wolven,  poema's, dassen en nog veel meer. We gaan het zien, toen we vanavond na het eten nog even langs het meer liepen hebben we slechts een hert gespot.