WT 16-17, 7 juni 2017 - Eric Klepinger's place, Duluth Township, MN, USA - 45 km

In de sfeervolle blokhut van Eric is het goed toeven. We hebben er een ruime slaapkamer en we mogen gebruik maken van het hele huis, inclusief goed geoutilleerde keuken. Gisteravond heb ik met veel plezier weer eens zelf gekookt: een mega salade van bieten, wortelen, komkommer en radijs, met twee soorten gerookte vis die we bij een lokale visrokerij hadden gekocht. Voor het ontbijt van vanochtend stonden eitjes, spek, aardbeien en yoghurt op het menu. Heerlijk om gezond en lekker te eten, met veel verse groente, na toch wel veel vette happen de laatste tijd. Eric was zo lief geweest om vanochtend vroeg scones voor ons te bakken, met rozemarijn en bosbessen. Sinds twee jaar eet hij veganistisch, dus de keuken staat vol met volkorenmeel, chiazaad en tofubrokjes. 

Het weer was prachtig vandaag, fris en zonnig en het is hier echt nog voorjaar, met bloesems aan de bomen en overal prille groene blaadjes. In Two Harbors liepen we eerst het Visitor Center in, want we wilden een kaart van Wisconsin halen. Dat we er vervolgens een halfuur bleven hangen, kwam door de zeer enthousiaste en onderhoudende medewerkster. Zij was al vaak in Nederland geweest, vooral om steeds weer naar het Van Gogh Museum te gaan. Wij hebben haar de tip gegeven om een volgende keer ook eens het Kroller-Mullermuseum te bezoeken. We verlieten het pand met allerlei tips en folders voor onze fietstocht van vandaag. Op de parkeerplaats van Gooseberry Falls zetten we de auto neer en stapten op de fiets om de watervallen te bekijken. Een beetje snobistisch zijn we wel geworden na alle prachtige dingen we al hebben gezien op onze trip, want deze vonden we weinig indrukwekkend: niet echt hoog en met bruinig water. Het park eromheen was wel prachtig om doorheen te rijden. 

De volgende stop was bij Iona's Beach. Daar keek je van bovenaf in het schitterende blauwgroene en glasheldere water van Lake Superior, met bruine en gele rotsen eronder. Na weer een stukje fietsen waren we bij Split Rock State Park, met als grootste attractie de mooi gerestaureerde vuurtoren. Begin twintigste eeuw waren er bij stormachtig weer al zoveel grote schepen vol met ijzererts op de rotsen gelopen  dat men het tijd vond om wat licht in de duisternis te brengen. Midden in de wildernis werden er flink wat bomen gekapt en verrezen in korte tijd de vuurtoren met een aantal bijgebouwen voor 35 man personeel, dat hier het grootste deel van het jaar in splendid isolation doorbracht. Sinds 1969 is de vuurtoren niet meer in werking en heeft men er een museum van gemaakt. Net als in veel andere historic sites worden ook hier in ouderwetse kledij gestoken vrijwilligers neergezet die oude ambachten beoefenen en die het vreselijk leuk vinden om van alles te vertellen. Van de dame in de keuken van de personeelswoning kregen we een koekje dat ze in de originele houtoven had gebakken. 

in het kleine plaatsje Beaver Bay aten we op een bankje bij een houten standbeeld van jawel, een gigantische bever, een broodje. Hoewel we toen al een halve dag onderweg waren, hadden we nog maar 14 mijl gefietst. Dat komt ervan als je bij elk nieuw bloemetje van de fiets stapt, het fototoestel moet pakken en je in allerlei bochten moet wringen om zowel een overzichtsfoto als een close up te maken. Op de terugweg hoefde dat nog maar één keer, dus nu waren we in iets meer dan een uur weer bij de auto. 

Vanavond aten we weer een maaltje uit eigen keuken en van de barbecue op het terras. Toen Eric thuiskwam, hadden we weer een leuk gesprek. Helaas heeft hij morgen weer andere gasten, want we willen best nog een dagje hier in deze mooie omgeving blijven.