WT 16-17, 8 juni 2017 - Junction Inn & Suites, Babbitt, MN, USA

Het belangrijkste werk van onze gezellige Airbnb host Eric bestaat uit tekeningen van wilde dieren op redelijk flink formaat, vaak in opdracht. Daarnaast wordt hij regelmatig gevraagd voor het illustreren van boeken, zowel door Europese als Amerikaanse schrijvers. Een populair product dat hij sinds kort aan de man brengt is een met acrylverf beschilderd steentje met daarop lokaal voorkomende dieren. Hij zoekt stenen die van nature een vorm hebben die hem doet denken aan een dier of een dierenkop en die tovert hij razendsnel om in een schilderijtje. Hij had al op dinsdagavond over zijn werk verteld, dus ik speurde gisteren een paar keer met bijzondere aandacht de rotsachtige oever van het meer af en vond twee in mijn ogen geschikte exemplaren. In een daarvan meende ik de kop van een zeehond, otter of papegaaiduiker te herkennen. Hij keek naar hetzelfde steentje - een kwartslag gedraaid - met een heel andere blik: een vossenkop met daaronder een grote pluimstaart, maar dat zag ik niet zo direct. Vanmorgen bij ons vertrek, bleek dat toch echt zo te zijn - hij had hem al geschilderd en we kregen hem mee als afscheidscadeautje!

Het weer was aardig omgeslagen vanmorgen - flink wat bewolking en een frisse bries vanaf het water, waardoor het langs het meer niet warmer was dan een graad of 14. We hadden in het informatiecentrum gisteren een foldertje meegekregen van het International Wolf Center in Ely, zo'n 100 km landinwaarts richting Canadese grens. Omdat de kans om wolven in de vrije natuur te treffen in deze tijd van het jaar vrijwel nihil is en we van diverse lezers te horen krijgen dat het de hoogste tijd is voor een ontmoeting met een nieuwe diersoort, zijn we daar dus maar eens gaan kijken naar deze fascinerende beesten. De route was eenvoudig: eerst drie kwartier langs het meer en daarna 'go inland to Finland'. Bosrijk, heuvelachtig en veel beken en meertjes. Het Scandinavische gevoel werd nog eens versterkt toen we onderweg even pauzeerden bij een mooi meer; binnen een paar seconden hadden we de eerste muggenbeten te pakken en na een paar minuten zijn we maar weer de auto ingevlucht. Tijd om de DEET weer op te zoeken.

Het wolvencentrum is enerzijds een dierentuintje waar een zestal 'ambassador wolves' rondscharrelen op een terrein ter grootte van een flink voetbalveld. Anderzijds is het een educatiecentrum om de mensen een beter beeld te geven van het fenomeen wolf. We hadden mazzel dat ze net even mooi te bewonderen waren (weliswaar achter glas), want het kan ook zijn dat ze zich het grootste deel van de dag in het struikgewas verstoppen. Tot ruim een eeuw geleden waren wolven overal op het Noord-Amerikaanse continent te vinden, maar aan het begin van de 20e-eeuw waren ze in de Verenigde Staten vrijwel uitgeroeid. Veeboeren in de VS verloren nogal eens een kalf of schaap aan een wolf, dus er werden massaal vallen gezet en met strychnine vergiftigd aas gestrooid. Dankzij bescherming en herintroducties groeien ze wel weer enigszins in aantal, maar de programma's om de wolf terug te laten keren in de VS, bijvoorbeeld in Yellowstone National Park, zijn nog steeds omstreden. In het centrum worden allerlei documentaires vertoond en er is een leuke tentoonstelling over de interactie tussen wolf en mens door de eeuwen heen. Zeer de moeite waard!