WT 16-17, 9 juni 2017 - Indianhead Motel, Ironwood, Michigan, USA - 25 km

Babbitt, alweer zo'n plek in het grote Amerika waar het lijkt alsof het leven er al heel lang stilstaat. De inrichting van onze hotelkamer is sinds de zeventiger jaren niet noemenswaardig gerenoveerd, want is nog steeds uitgevoerd in het bruin en beige dat toen en vogue was. Met bijpassend douchegordijn met ingeweven beren, vissen en naaldbomen, hoe kom je erop. Wel een voortreffelijk kingsize bed overigens. Dit soort hotelkamers kom je, met kleine varianten, op het platteland steeds tegen, zeker als je kiest voor de wat lagere prijsklasse. Wij zijn eigenlijk wel gehecht geraakt aan die ouderwetse onderkomens. Vandaag was het dubbel boffen met onze kamer in het Indianhead Motel: we kregen een heuse suite! In de ene kamer twee queensize bedden met matchende gebloemde beddenspreien, donkerbruine muren en vloerbedekking en gele gordijnen, in de andere kamer, van vier bij vier ongeveer, hebben ze een krakkemikkige bank, een eettafel met drie stoelen, een aanrechtplank met magnetron en koffiezetapparaat erop en koelkast eronder, en nog wat losse stoelen gepropt. Voor de hedendaagse veeleisende gast zijn er dan weer wel wifi en een flatscreentelevisie voorhanden. Dat laatste is fijn voor Henk, want die kijkt nu naar de finale van de NBA Championship Series. 

We hebben vandaag flink wat kilometers gemaakt. Eerst moesten we weer terug naar Duluth, natuurlijk langs een andere weg dan we gekomen waren. Niet dat dat veel uitmaakte, want het was weer een en al bos en groen aan weerskanten van de weg. Toen we bij Duluth overstaken naar Wisconsin, alweer een nieuwe staat, was het ontzettend mistig, je zag het water bijna niet. Later klaarde het wat op, maar boven het meer zagen we nog een hele poos laaghangende wolken zweven, best een mooi gezicht. 

Het oorspronkelijke plan om aan de oostkant van Wisconsin te overnachten, hebben we onderweg laten varen. We wilden nog een stukje fietsen en het was handiger om eerst nog wat verder door te rijden. De staat Wisconsin - althans het smalle noordelijke deel ervan - hebben we dus snel doorkruist om in Michigan aan te komen. Het plaatsje Ironwood, ooit een welvarende mijnstad, nu vooral bekend omdat je er mooi kunt langlaufen en sneeuwscooteren in de winter, ligt wat meer in het binnenland en daar was het heerlijk weer. We waren er om drie uur, mooi op tijd om nog een klein fietstochtje te maken over de Iron Belle Trail, een heus fietspad dat als het klaar is, tot aan Detroit moet gaan lopen. De 7 mijl enkele reis naar Bessemer zag er pico bello uit: mooi glad asfalt, bankjes onderweg en informatieborden bij de historische bezienswaardigheden. Helaas wel een stopbord bij iedere kruising, want auto'smoeten uiteraard voorrang houden. Het hier nu pas losbarstende voorjaar zorgde voor weelderige groene bermen met heel veel wilde bloemen. De blauwe, roze en witte lupinen zijn ook hier prachtig, al blijven de eindeloze velden vol met die bloemen op het Zuidereiland in Nieuw-Zeeland wel de kroon spannen.