WT 16-17, 12 juni 2017 - Sault Sainte Marie, Ontario, Canada - 25 km

 Vanuit South Dakota waren er een stuk of vier opties om naar het oosten te rijden: dwars door het Middenwesten, met onderweg vooral mais, tarwe en een aantal grote steden, of diverse meer noordelijke varianten door rustiger gebieden. met wat meer variatie in het landschap. De route die we nu gekozen hebben bracht ons vanmiddag in Canada, waar we een kleine week door Ontario gaan toeren, voordat we bij Niagara Falls weer terug gaan naar de VS.

Het heeft de afgelopen nacht lekker doorgeregend, zoveel dat onze auto weer vrijwel wit was, maar vanmorgen was het weer droog. We reden achter de wegtrekkende buien aan en haalden ze bijna weer in. Tussen al het groen door blijft met name Marja speuren naar groot wild, meestal onverrichterzake. Hoewel er zo ongeveer 65.000 zwarte beren op het UP zouden moeten zijn, en je in ieder park uitgebreide instructies krijgt om ontmoetingen niet verkeerd te laten aflopen, hebben we er ook hier nul gezien. Wat we vandaag wel zagen, waren meerdere koppeltjes Canadese kraanvogels - Sandhill Cranes. Prachtige, grote vogels, die statig lopen en net zo vliegen als ooievaars, met een gestrekte nek dus.

Er zijn twee Sault St. Marie's, eentje in Michigan en de andere net over de grens, in Ontario. Omdat we mooi op tijd waren, hebben we in het Michigan Welcome Center geïnformeerd naar een leuke fietsroute in de buurt. Dat bleek tegen te vallen, de attractie van dit stadje bestaat eigenlijk uitsluitend uit de Soo Locks, de grote sluizen die het mogelijk maken om met flinke vrachtschepen van Lake Superior naar Lake Huron/Michigan en vice versa te varen. We zijn na de lunch dus maar de grens overgestoken, over de kilometerslange International Bridge. De grenscontrole Canada in stelde weinig voor, dat zal straks al we de VS weer in willen wel anders zijn. Bij het infocentrum van Ontario hadden ze een prima fietsroute voor ons, de Hub Trail. Dit mooie, brede fietspad maakt een rondje om de stad heen en pakt een paar stukjes heuvelachtige natuur mee. Het was inmiddels mooi zonnig geworden, dus dat was een heerlijk uitje.

Vanavond heb ik een simpel maal van verse knabbelgroenten en vleesreepjes bij de Walmart gehaald, want ik moest op tijd klaar zitten voor de vijfde en mogelijk beslissende wedstrijd in de NBA Finals tussen de Golden State Warriors en de Cleveland Cavaliers, die gelukkig ook over de grens live te volgen was. Basketbal van een ongekend hoog niveau, waarbij de Warriors vanaf het tweede kwart voortdurend een voorsprong hadden, maar het telkens weer spannend maakten door een paar minuten te verslappen als ze dachten dat ze het beslissende gat hadden geslagen. Eindstand 129-120 voor de Warriors, die daarmee voor de tweede keer in drie jaar NBA-kampioen zijn.