WT 16-17, 17 juni 2017 - Niagara Falls Motor Lodge, Niagara Falls, ON, Canada - 15 km

We hebben twee geweldige dagen gehad bij Jeff en Leigh in hun knusse huis: we werden omringd door goede zorgen, verwend met lekker eten en voerden aangename gesprekken over van alles en nog wat, maar vooral over reizen en fietsen. Drie jaar geleden hebben zij ons op het idee gebracht dat je nog veel langer dan vier maanden met de fiets op reis kunt gaan, nu hebben wij bij hen weer het vuurtje opgestookt en zijn zij vast van plan om over niet al te lange tijd weer lang en ver te gaan reizen. Het zou mij niet verbazen als ze dan ook weer bij ons op de stoep zouden staan. 

Jeff en Leigh moesten vanochtend al vroeg weer weg: Leigh ging met haar vader ontbijten, alvast voor vaderdag, en Jeff moest EHBO-les geven. Omdat wij hen graag nog gedag wilden zeggen, waren wij ook op tijd klaar om te vertrekken. Op naar de beroemde Niagarawatervallen! Ik had ze - en Jan en Els ook - in 1996 vanaf de Amerikaanse kant gezien, maar ik was het met Henk eens dat dit gigantische natuurgeweld van de Canadese kant af bekeken nog veel mooier is. Natuurlijk is het een enorme toeristentrekker: opeens bevonden we ons weer te midden van hordes Aziaten, vooral uit China en India, en hun gidsen, die met hoog opgeheven felgekleurde vlaggen of stokken hun schaapjes bij elkaar moeten zien te houden. Je kunt de watervallen op allerlei manieren bekijken, van simpel erlangs lopen tot vanuit de lucht. De helikopters en vliegtuigjes hebben we nu links laten liggen, maar we hebben toch wel even serieus stilgestaan bij de mogelijkheid om een kaartje te kopen voor het zogenaamde ziplining. Je wordt daarbij hangend aan een kabel met grote snelheid langs het water geleid, wat er zeer spectaculair uitzag. We ontdekten echter dat het maar een kort ritje was, waar je misschien een minuut over doet, dus gingen we toch maar, veel minder avontuurlijk, met de boottour mee. De naam van die boten stond me nog bij: Maid of the Mist en zo heten ze nog steeds als je vanuit de VS vaart, maar sinds een paar jaar dragen de Canadese boten de naam Hornblower. Het idee is hetzelfde: samen met 400 andere toeristen vaar je eerst langs de American Falls en daarna tot aan de Horseshoe Falls, de Canadese variant. Iedereen krijgt een roze poncho uitgereikt en die heb je ook wel nodig, vanwege dus die mist - nou ja, zeg maar gerust de bakken water die je over je heen krijgt. Het was wel prachtig. Die muur van heldergroen water dat met geweld naar beneden komt en de hoefijzervorm die ervoor zorgt dat je helemaal omgeven wordt door dat bruisende spektakel. Dat je met kletsnat haar weer van boord gaat vonden wij niet erg, want het was de hele dag al prachtig warm weer dus we droogden snel weer op. 

Wij waren vanaf het hotel met de fiets naar The Falls gereden en zijn daarna nog een stukje verder het stadje Niagara Falls in gegaan. Op internet had ik een winkel gevonden die opschepte over de enorme voorraad fietsen, fietskleding en accessoires die ze voorhanden hadden, dus daar zouden we vast wel bij wijze van vaderdagcadeautje een nieuwe zonnebril voor Henk kunnen vinden. Helaas, alle brillen waren uitverkocht en toen we daarna overschakelden op schoenen, bleek daarvan geen enkel paar paar goed te passen. Arme Henk, hij zal het morgen moeten doen met een extra lekker ontbijtje.