Alpe-Adria, dag 22, 12 juni 2024, Pension Sterk, Most na Soci, Slovenië

81 kilometer fietsen vandaag, dat moesten we wel kunnen, vonden we vanochtend in de net als onze kamer overdadig gedecoreerde ontbijtzaal van ons hotel. Het parcours zou niet al te lastig zijn en gisteren ging het zó goed, dat we er alle vertrouwen in hadden.

Het eerste deel ging inderdaad als een speer. We zouden deels over dezelfde weg komen als een dag of tien geleden, langs het  plaatsje Stanjel en we wisten dat we daarna, richting Nova Gorizia, een heel stuk zouden dalen - want de vorige keer gingen we de andere kant op en moesten we fors klimmen. Dat liep allemaal volgens plan en we vonden dichtbij Gorizia ook nog een bakkerij om voor de lunch iets in te slaan. Een heel aardige jonge Sloveense maakte voor ons twee gigantische sandwiches klaar, van dikke sneden pompoenbrood, een ons rauwe ham per persoon en dikke plakken kaas. Ze keek naar onze outfit en was vol bewondering. Met een heerlijk Slavische tongval sprak zij: You must be soo strrrrong and soo brrrave! Zelf fietste ze ook, nee, absoluut niet op een e-bike: That’s nothink!

Na Gorizia vond Henk met enig kunst- en vliegwerk, want de weg waarlangs wij moesten was genadeloos afgesloten, het fietspad dat ons langs de rivier de Soca zou leiden. Eerst even fors omhoog, toen naar beneden onder de brug door en daar strekte het prachtige pad Solkan Plave zich voor ons uit. We hadden eigenlijk verwacht dat er in zo’n parcours niet al teveel hobbels zouden zitten, maar dat viel een beetje tegen: de wegenbouwer vond het kennelijk leuk om voor de afwisseling heel veel kleine maar ook wat langere klimmetjes van zo’n 10% in het parcours te verwerken. Zo hadden we natuurlijk wel regelmatig een mooi uitzicht over de rivier, die op alle plaatjes smaragdgroen is, maar nu was het water wat melkachtig van alle regen van de laatste tijd. Helaas hield het fietspad op enig moment op en werden we door routeplanner Benjaminse soms door dorpjes en dan weer wat meer door het binnenland geleid. Op enig moment stonden we even stil en zei Henk: we moeten hier naar beneden. Hmm, dat weggetje zag er niet zo mooi uit. Maar ach, er zal wel een goede reden voor zijn om ons van de gladde, maar wel een beetje drukke asfaltweg te leiden. Hadden we die aanwijzing maar genegeerd… Het begon nog met een redelijk onderhouden grintweg, die vlak langs het water liep - leuk als je met mooi weer bij de rivier wilt picknicken, zei ik nog. Daar was overigens vandaag geen sprake van: het bleef de hele dag vrij koud en af en toe vielen er wat druppels, gelukkig niet zoveel dat de regenjassen aan moesten. Het pad werd steeds slechter, dreigde even te verdwijnen zelfs, maar ja, toen waren we al zo ver dat teruggaan geen optie meer was. De weg waar we af waren gekomen was al snel helemaal uit beeld - waar zou dit eindigen? In ieder geval hoog, want we hebben hele stukken moeten afstappen en de fiets duwen over steile en hobbelige stukken. Zo ontwikkel je misschien, naast gespierde benen, ook wel een krachtige torso. Na een hele poos en na veel verwensingen aan het adres van Benjaminse kwamen we eindelijk boven en zagen we in de verte de weg weer lopen.

Was toen het leed geleden? Nee, de GPX-route had nog een verrassing in petto. Weer een weggetje dat rap naar beneden ging, verhard ditmaal, maar dat na wat bochtjes en langs een buurtschapje, opeens eindigde voor een enorme metalen dichte deur. Een vloeddeur, dacht Henk, . Wat het ook was, we moesten weer terug, omhoog dus, om terug op de weg te komen. Er volgden nog twee fotomomentjes waarbij we ook de restanten van onze lunchsandwiches opaten en natuurlijk weer wat Haribeertjes. Toen zei ik: en nu rijden we in een keer door, we stoppen niet meer. Het was inmiddels tegen vieren en we hadden eigenlijk geen zin meer, maar ja, voor die laatste 8 kilometer met 100 hoogtemeters erin zet je je dan nog even schrap.

Zoals altijd kwam aan het einde alles goed. Pension Sterk in Most na Soci, een plaatsje dat Pieternel en Kees ons aanrieden, ligt prachtig boven de plek waar twee rivieren samen komen, onze kamer is mooi en het bed nodigt uit tot lang en heerlijk uitrusten vannacht en morgen. We hebben net ook het restaurant uitgeprobeerd en helemaal goed bevonden. Lekker lokaal eten, dat vlot werd geserveerd, rood wijntje erbij, waarmee we op onszelf hebben geproost: brrrave en strrrrong waren we vandaag!

Gefietst 81 km en 740 hoogtemeters