Alpe-Adria, dag 21, 11 juni 2024, Boutique Hotel Grahor, Sežana, Slovenië

Gisteravond laat begon het te regenen en onweren in Gračišče en toen we vanmorgen wakker werden was dat ook (nog) zo. Ik heb een onweersapp op mijn telefoon geïnstalleerd, die tamelijk levensecht een donderslag nadoet als er een ontlading is gemeten binnen een straal van 10 of 30 km van de locatie waar je je bevindt. Hij ging regelmatig af vanmorgen.

Na het ontbijt leek het aardig droog ondanks de dreigende, donkergrijze wolken, dus toen we alles weer hadden ingepakt en Marja bij het winkeltje aan de overkant een vers brood had gescoord voor het maken van sandwiches met de laatste heerlijkheden van de kaas- en vleesplank van gisteren, konden we op pad. Het begon met een fijne afdaling over de bijna droge weg, maar na 6 km was de pret voorbij en moest er weer flink geklommen worden. Toen we daar goed en wel aan waren begonnen, werd de lucht wel heel donker en na een lichtflits volgde binnen een paar seconden een donderslag, die de app ruimschoots overstemde. We waren net langs de fastfoodtent Viki Burger gekomen, dus snel terug en de fietsen onder het afdak voordat het echt begon te hozen. 

Een kopje koffie/thee later was de plensbui weer over en zetten we ons opnieuw aan de klim. Na een half uurtje kwam de volgende bui, in the middle of nowhere, maar wel met bushokje; ideaal plekje om te schuilen. Toen die bui ook weer voorbij was, bleef het een tijdlang zo goed als droog, maar kregen we met een nieuw weerfenomeen te maken - harde, vlagerige tegenwind. Dat komt in deze vallei zoveel voor, dat Benjaminse waarschuwt voor al te enthousiast afdalen, omdat je zomaar met fiets en al van de weg kunt worden geblazen. Volgens een voor mij nieuw verkeersbord kunnen motorfietsers hetzelfde probleem ervaren. ‘Nevaren cestni odsek’ stond er met grote rode letters boven het alleszeggende plaatje van de gecrashte motor, oftewel ‘gevaarlijk weggedeelte’ volgens Google Translate. 

Na Kozina sloegen we af richting Italië en werd het weer uiterst dreigend Bij gebrek aan bushokje besloten we om net over de grens onze broodjes op te eten op de overdekte trap van een charmant kerkje met uitzicht op de Adriatische Zee - we konden Piran nog net in de verte zien liggen. Bij ons viel het mee met de regen, maar toen we na de lunch doorreden, konden we aan de grote plassen zien dat het hier flink geplensd had. In Basovizza waren we zelf weer aan de beurt en ook daarna bleef het telkens dreigend. In Trebiciano kwamen we op de route terecht die we een week geleden naar Triëst hebben genomen en die blijven we een km of 45 volgen tot we weer iets nieuws gaan doen. Vanaf de andere kant ziet het er sowieso heel anders uit, behalve het stukje onverhard keienpad op de grens met alweer Slovenië, dat we nog heel goed herkenden.

In Sežana begon het opnieuw te regenen en besloten we na een kort bushokjesoverleg om maar een punt te zetten achter deze fietsdag. Hoewel Sežana zelf er niet al te boeiend uitziet, hebben we er wel een prima hotel gevonden en daar een enorme, zeer klassiek ingerichte kamer gekregen. We kijken vanaf het balkon uit op het zwembad en de omliggende heuvels. De receptionist vertelde ons dat het gisteren zo hard had geregend dat het zwembad was overstroomd, met flinke waterschade in de onderliggende garage, waar nu onze fietsen staan…. Het heeft de rest van de middag nog wel een paar keer geregend, maar slechts korte buitjes en nu schijnt de zon uitbundig.

Zometeen eten in het restaurant van het hotel en hopelijk morgen weer grotendeels droog.

Vandaag gefietst: 44 km en 632 hoogtemeters

PS. Onze vriend Albert (van Albert & Anneke uit Utrecht) beklaagde zich gisteren dat wij wel (regelmatig) mooi weer hadden, misschien viel het bij hen vandaag mee ;). Zij fietsen momenteel langs de Donau en hebben het echt zwaar voor de kiezen gehad, met omleidingen vanwege overstromingen en aardverschuivingen.